علی‌رغم تبلیغات صورت گرفته برای برگزاری روز ملی خلیج فارس در هرمزگان و فهرست کردن برنامه‌های متنوع اما این جشنواره نه‌تنها جلوه‌ی بین‌المللی نداشت بلکه نتوانست در عرصه‌ی ملی نیز به اهداف خود دست یابد.
در سال ۱۳۹۰ بود که وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سیصد و نود و یکمین سالگرد بازپس‌گیری هرمز و اخراج انگلیسی‌ها از خلیج فارس، وعده‌ی برپایی این جشن را در ابعاد بین‌المللی داد اما در جشنواره‌ی امسال نه خبری از حضور وزرا بود و نه هیچ چهره‌ی شاخص کشوری و وزیر فرهنگ و ارشاد هم به فرستادن پیامی خشک‌وخالی بسنده کرد.
البته این کاستی‌ها تنها در بعد توجه مدیران دولتی نبود بلکه دست‌اندرکاران این مراسم نیز نتوانستند حتی چهره‌های شاخص خطه‌ی نیلگون خلیج فارس را در این مراسم مشارکت دهند و آینه‌ای برای انعکاس فرهنگ مردم جنوب و خطه‌ی هرمزگان باشند.
اگرچه افراد سعی کردند تا در حد بضاعت خود و با برگزاری برخی رویدادها به غنای این جشنواره بیفزایند اما باید پذیرفت که بودجه، برنامه‌ریزی و اجرای این جشنواره به‌هیچ‌عنوان در حد و اندازه‌های نام بلندآوازه‌ی خلیج فارس نبود و جامعه‌ی محلی نیز هیچ‌گاه احساس نکرد که این روز، روزی متفاوت از سایر روزها است و همین مسئله نیز مؤید ضعف در این جشنواره است.
بااین‌حال ممکن است افراد وضعیت کرونایی، مشکلات بودجه‌ای و کم‌سن بودن عمر مدیریتی «اسمعیل جهانگیری» را به میان آورند اما واقعیت این است که فرهنگ و هنر دیرگاهی است که در اولویت کشور قرار ندارد و این موضوع را نباید با بهانه‌های دم‌دستی توجیه کرد.
یادداشت اختصاصی زهرا شاکرمی نژاد منتشر شده در دلفین
انتهای پیام
