سر تیتر خبرها در کمتر از یک روزگذشته، به حضور وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در موزه ملی ایران مربوط می‌شد. اما بازدید او از مخزن موزه مادر و دستور برای برطرف کردن کاستی‌ها آن‌قدر مورد توجه نبود که وزیر میراث فرهنگی به عنوان متولی حفاظت از آثار تاریخی کشور، آثار تاریخی و چند هزار ساله را با دستکش‌های سفیدی که در دست داشت، این دست و آن دست کرده و به طور دائم لمس میکند.
در فیلم کوتاهی که از قضا خود وی در صفحه اینستاگرام‌اش منتشر کرده و در همان ساعت‌های اولیه بازخورد زیادی می‌گیرد، حرکت وی در برخورد با آثار تاریخی مخزن موزه بود که تعجب همه را برانگیخت.
در این میان حتی افرادی نیز به اظهارنظرهای گذشته خود که اتوبوس صدا و سیما، بدون داشتن هیچ نوع تجربه درست مدیریتی و علمی و فنی در برخورد با آثار تاریخی، بیشتر به آن‌ها ضرر می‌زنند تا سود برسانند، تاکید کرده و دامن می‌زنند.
در این فیلم، عزت‌الله ضرغامی، وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری این‌بار در مخزن موزه ملی ایران، اشیای تاریخی را از قفسه‌های ساماندهی شده، برمی‌دارد و در حالی که بررسی سرسری روی آن‌ها انجام می‌دهد، در مقابل دوربین توضیح واضحاتی درباره آثار می‌دهد و بعضا با هیجان از قدمت آن‌ها می‌پرسد و عدد اعلام شده از سوی مدیر کل موزه ملی ایران را با ذوق تکرار میکند.
این اتفاق یعنی دست زدن شخص اول میراث فرهنگی کشور که متولی این حوزه نیز هست و در واقع فرد نخستِ حفاظت از بناهای تاریخی کشور محسوب می‌شود، ذهن‌ها را به گذشته‌ای نه چندان دور، یعنی یک دهه قبل برمی‌گرداند.
سال ۱۳۸۹ و زمانی که حمید بقایی رییس سازمان میراث فرهنگی بود و برنامه‌ریزی‌ها برای رونمایی از شاهنامه بایسنقری که به تازگی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده بود، اتفاق مشابهی به رفتار امروز ضرغامی از قضا در همان موزه مادر ایران، رخ داد. همزمان با رونمایی از شاهنامه، رئیس جمهور وقت، محمود احمدی‌نژاد قصد میکند شاهنامه را لمس کند، اما یکی از موزه‌داران در همان زمان تقاضا میکند که وی با دستکش این کار را انجام دهد.
او به عنوان یک کارشناس موزه دار معتقد بود که اگر دستی که تمیز نیست و احیانا با عناصر دیگر برخورد کرده باشد، به اثری تاریخی برخورد کند آن را نیز آلوده میکند و ممکن است برای آینده آن اثر آسیب‌زا باشد.
این حرف به مذاق رییس وقت سازمان میراث فرهنگی خوش نمی‌آید و بعدها شنیده می‌شود توبیخی برای آن موزه‌دار که وظیفه خود را به درستی انجام داده بود، در نظر گرفته می‌شود.
حالا هر چند ضرغامی پیش از درخواست هر موزه‌داری، اما قطعا با راهنمایی موزه‌داران خِبره موزه ملی ایران دستکش‌ها را به دست کرده است و نخستین ظرف سفالی انیمیشن حرکت بز را که در شهر سوخته به دست آمده بود، در دست خود و به طور دائم حرکت می‌دهد، اما او چقدر از امنیتی که برای این ظرف در حین حرکت‌ها و لمس‌های پیاپی این اثر مطمئن است که با خیال راحت و حرکاتی سرسری چند بار این کار را انجام می‌دهد؟
از سوی دیگر وزیر میراث فرهنگی و سابقه‌اش در طول سال‌های گذشته به درستی بر همگان مشخص است، بنابراین این سوال را می‌توان دقیق‌تر مطرح کرد که مگر او از نظر دانش و آگاهی در این زمینه، چه فرقی با دیگر مردم عادی و غیر کارشناس دارد که از حرکت‌ها و رفتارهایی که با اشیای تاریخی انجام می‌دهد، مطمئن است، استفاده از دستکش صِرف آثار تاریخی در اختیار او را از هر اتفاقی ایمن میکند؟
انتهای پیام
