روزگار غم بار کاروانسرای باجگاه

کاروانسرای باجگاه در بدترین شرایط نگهداری و حفاظتی به سر می برد و نفس های آن به شماره افتاده است. بیشتر بخش های این بنای ملی به سبب رها شدن و رسیدگی نکردن و نبود مرمت فرو ریخته و روزگار غم باری را پشت سر می گذارد.
کاروانسرای باجگاه وابسته به دوره قاجاریه است و در کیلومتر ۱۸ جاده شیراز به اسپهان( اصفهان) در حاشیه جاده در سمت چپ، رو به روی روستای باجگاه جای گرفته است. نقشه کاروانسرا به گونه چهارگوش بوده و ورودی آن در سمت شمالی قرار گرفته که هم اینک ویران شده و آثاری از آن برجای نمانده است! نمای بیرونی گوشه شمالی به گونه تاقچه نما، ۷ تا در هر سمت است که دو تای آن کوچک و باقی بزرگ هستند. بلندای تاقچه نماها از سطح زمین ۱متر و عمق آنها ۶۰ سانتی متر است. درازای تاق نماهای کوچک ۹۰ سانتی متر و تاق نماهای بزرگ ۲۶۰ سانتی متر است…
در دهانه ورودی یک هشتی قرار داشته که حدفاصل ورودی و حیاط کاروانسرا است. در سمت راست و چپ هشتی دو محوطه برپا شده که قرینه یکدیگرند.
فضای سمت راست هشتی به بخش دیگر کاروانسرا ارتباط دارد، ولی فضاهای سمت چپ فقط به هشتی محدود می شود و به بخش های دیگر راهی ندارد.
در سمت جنوبی بنا یک ایوان مرکزی وجود دارد که سقف آن به وسیله تاق و گنبد مسقف شده است.
کف کنونی بنا تا ارتفاع ۲۳۰ سانتی متری از سنگ ساخته شده و از این ارتفاع به بالا تا زیر پاکار تاق از آجر استفاده شده است.
پشت ایوان جنوبی یک فضای گنبددار کوچک موجود است که به یک ورودی وصل می شود.
بخش زیادی از گوشه غربی بنا ویران شده و تنها دو حجره آن کمابیش سالم برجای مانده است. همچنین گوشه شرقی بنا به کلی مخروبه شده و تنها سه حجره آن به گونه نیمه ویرانه برجای مانده است.
تزیینات بنا در برگیرنده اندود گچ و کاهگل در حجره ها و آجرکاری در نمای گوشه شمالی است.
کاروانسرای باجگاه در تاریخ ۱۳ امرداد ماه ۱۳۸۰ خورشیدی با شماره ۴۵۲۹ به ثبت ملی رسیده است. با این همه، این بنای تاریخی روزگار اندوه باری دارد و در گوشه ای رها شده است. درون کاروانسرا پر از زباله و نخاله های ساختمانی است و تبدیل به یک مخروبه شده تا یادگاری تاریخی و با شکوه از دوره قاجاریه.
این کاروانسرا همانند ده ها کاروانسرای دیگر استان رو به نابودی است و در حال حذف از چهره تاریخ و صفحه روزگار است!

انتهای پیام