هنگامی که مسوولان فرهنگی کشور به جای کیفیت کار به پرداختن آمار و ارقامی می پردازند که جای پرسش دارد و برخی از آن ها نیز دروغی بیش نیست، رخدادی جز این گونه رفتارها در محوطه ها و مجموعه های تاریخی و فرهنگی پدید نخواهد آمد.
به راستی مایه شرم و اندوه است که هنوز برخی از مسافران و مردم از ابتدایی ترین اصول رفتاری و اخلاقی تهی و بی بهره هستند و وحشیانه و بدون توجه از بخش های ممنوعه و فنس کشی ها در مجموعه ها و محوطه های تاریخی بالا رفته و گاه نیز همین افراد به یادمان های ملی و جهانی و تاریخی کشور آسیب می رسانند.
هنوز رفتار نابخردانه برخی از مسافران در هنگام دگرگشت سال نو در مجموعه تاریخی و فرهنگی حافظیه شیراز از ذهن ها پاک نشده که این بار همان رفتار در میراث جهانی پارسه (تخت جمشید) و در آرامگاه اردشیر دوم هخامنشی و در دامان کوه مهر (رحمت) رخ می دهد! به راستی چه می توان گفت و نگاشت؟؟ جز عرق شرم و اندوه و افسوس خوردن چه کاری باید کرد؟
این گونه رخدادها نشان می دهد که تا چه اندازه کشور در همه سطح ها نیاز به آموزش و آموزش و آموزش و پالایش فرهنگ نیاز دارد و تا استانداردهای جهانی حفاظت و نگاهبانی و پاسداری از میراث فرهنگی فاصله داریم ، فاصله ای به اندازه از زمین تا آسمان…
به عنوان یک ایرانی و استان پارسی چیزی جز شرم و افسوس برایم باقی نیست که رسانه های بیگانه و ضد ایرانی ای همچون بی بی سی بخواهند رفتار نابخردانه شمار اندکی از مسافران را به نمایش بگذارند و دیدگاه جهانیان را نسبت به مردم و کشور ایران تغییر داده و دگرگون کنند….
پی نوشت : بهتر است معاون وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشور و مسوولان میراث جهانی پارسه بجای آمار دروغ حضور ۱۵۰ تن (نفر) راهنمای گردشگری در میراث جهانی پارسه که بسیار اغراق آمیز است به کیفیت کار بپردازند و عوام فریبی را کنار بگذارند…
نگارنده در روز یکم فروردین ماه در میراث جهانی پارسه باشنده بوده و از نزدیک شمار راهنمایان گردشگری مجموعه پارسه و وضعیت و کیفیت بازدید مسافران و گردشگران را رصد کرده و دیده است.
ای کاش به جای این گونه کارهای بی ارزش و آمارهای بی فایده به آموزش و پالایش فرهنگ توجه بیشتری شود.
انتهای پیام
