این بنا به دلیل ویژگی‌های معماری، در سال ۱۳۸۲ به شماره ۱۰۹۲۹ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید. رضا برومند، مدیر سابق میراث‌فرهنگی هرمزگان سال ۱۳۹۹ اعلام کرد: «مدرسه شریعتی بخشی از میراث و هویت مردم جزیره هرمز به شمار می‌رود و با توجه به نوع معماری برای ارائه خدمات گردشگری در جزیره، به بخش خصوصی واگذار می‌شود.»
بنیاد برکت ایمن‌سازی آن را در همان سال انجام داد اما بعد از آن همه قراردادها و امیدها برای نجات این مدرسه از بین رفت و کار ادامه نیافت. به سراغ مدیران میراث‌فرهنگی هرمزگان رفتیم. مسئله این‌جا بود که دیگر آقای برومند حضور نداشت. سرپرستی به جای او گذاشتند و تا امروز نمی‌توان او را گذاشت. مسئول روابط‌عمومی هم پاسخ‌گو نیست.
مدرسه اما حال خوبی ندارد. هر روز درگیر فرو ریختن و نابودی است. هر روز پاتوق معتادان است و روز به روز با این‌که ایمن‌سازی شده به مرگ نزدیک‌تر می‌شود. امروز سوالات مهمی در مورد این مدرسه و سایر آثار هرمزگان مطرح است. آیا قرار نیست یک بار هم شده مدیر میراث‌فرهنگی توانمندی برای میراث هرمزگان گذاشته شود؟ مگر هرمزگان مدافع و حافظ آثار تاریخی خلیج‌فارس نیست؟ خلیج‌فارس را فخر ایران می‌دانند اما آن‌چه در آن می‌بینیم فاجعه‌ای است که مدام مصرف می‌شود.
جزیره هرمز، به عنوان منطقه‌ای بکر با چشم‌اندازی منحصر به فرد و موقعیتی استراتژیک در منطقه، مورد توجه خیل عظیم هنرمندان، گردشگران، سرمایه‌گذاران داخلی (و خارجی) هم است. هرچند تاریخ جزیره تا پیش از تغییرات اخیر به اندازه خاک آن بکر است، اما روند تغییر چهره جزیره که در چند سال گذشته با شیبی صعودی سرعت گرفته، بحران‌هایی را ایجاد کرده که چشم‌پوشی از آن‌ها ناممکن است.
آیا قرار نیست برای یک بار هم شده اقدامی اساسی برای نجات آثار تاریخی و ایجاد توسعه پایدار برای آن انجام شود؟
انتهای پیام
