کارشناسان کاروان سرای نامدار به «دِیرِ گَچین» در مرکز پارک ملی کویر را یکی از بزرگ ترین و ارزنده ترین کاروان سراهای کشور می دانند که از دید پژوهش های تاریخی و باستان شناختی دارای اهمیت فراوانی است.
با این همه، کاروان سرای «دِیرِ گَچین» روزگار غم باری را سپری می کند و با واگذاری آن به بخش خصوصی و با بهره گیری های نادرست و غیراصولی از آن، در خطر نابودی جای گرفته است.
کاروان سرای نامدار به «دِیر گَچین» که کارشناسان از آن با نام یکی از بزرگ ترین کاروان سراهای ایران نام می برند، روزگار اندوه باری را پشت سر می گذارد و به جایگاهی برای نگهداری جانورانی (حیوانات) همانند اسب، بز، بزغاله، سگ و مرغ و خروس و کبوترها تبدیل شده است. بدتر از همه، آن که در برخی از اتاق ها که همان حجره های کاروان سرا است، استخوان جانوران به نمایش گذاشته شده و جدا از ناهمخوانی کاربری این یادگار ملی، صحنۀ زشت و زننده ای را به جا گذاشته است که کُنش گران و کارشناسان میراث فرهنگی را بسیار نگران کرده است. همچنین به باور کارشناسان مرمت های غیراصولی به بنا آسیب های فراوانی وارد و چهرۀ آن را خَدشه دار کرده است. ترک و درز و شکاف ها در قسمتی از بخش های کاروان سرا از جمله حجره ها و باروی (برج) آن، به خوبی نمایان است و این یادگار ارزشمند تاریخی و فرهنگی را در خطر نابودی قرار داده است.
اما اگر بخواهیم از همۀ دشواری های کاروان سرای «دِیر گَچین» یاد کنیم، باید بی گمان ” مثنوی هفتاد مَنی ” را نگاشت که در این گزارش نمی گنجد. آنچه که همواره کارشناسان و دلسوزان میراث فرهنگی را نگران کرده و بارها در سخنان و گزارش های خود به آن اشاره کرده اَند، واگذاری یادمان های تاریخی و ملی به گونۀ فله ای و بدون کارشناسی به بخش خصوصی است که بی گمان کاروان سرای «دیرِ گَچین» از این موضوع رنج فراوان می برد و به باور کُنش گران میراث فرهنگی کاربری ناهمخوان و غیرفرهنگی یادمان های تاریخی و ملی در برخی زمان ها موجب شده است تا شان و هویت و جایگاه این آثار تاریخی آسیب دیده و خَدشه دار شود.
انتهای پیام
