زیرا به انگیزه رسیدگی نکردن اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهر داراب و همچنین سست و ناپایداری بناهای چهارتاقی به ویژه برجای مانده سازه منسوب به آرامگاه، در خطر ریزش قرار دارند.
اما آنچه در خور نگرش و شگفت انگیز بوده، این است که سال های سال است نگارنده و دوستداران میراث فرهنگی شهر داراب در گزارش های بی شمار و گوناگونی دشواری های این اثر ملی را فریاد زده و به آگاهی مدیران و مسوولان شهری و حتا استانی رسانده و در رسانه ها نیز بازتاب داده شده است، ولی گویا گوش شنوایی وجود ندارد و یا کسانی نمی خواهند که دشواری های فرهنگی شهر داراب را بشنوند و خود را به خواب زده اند!
همچنین در برابر آثار ملی و ثبتی ، شهرداری، فرمانداری و در کل مدیریت شهری نیز مسوول است و باید پاسخگو باشند. زیرا آثار تاریخی و فرهنگی یک شهر یا منطقه، نشانه های هویتی و شناسنامه بالنده و غرور آمیز مردم آن جا به شمار می آید و همه حتا مردم نیز در برابر آن مسوول هستند. از سویی، بر پایه قانون های میراث فرهنگی ، حفظ و پاسداشت و نگهداری آثار ملی جزیی از وظایف میراث فرهنگی و دیگر نهادها و ارگان های دولتی است و هیچ گونه کوتاهی و بهانه ای پذیرفته نیست.
در مورد منطقه نامدار به «صحرای پوشنج» داراب، باید دانست که سازمان اوقاف و امور خیریه نیز مسوولیت دارد. زیرا آرامستانی تاریخی بخشی از این منطقه به شمار می آید.
به هر روی، در تازه ترین فیلم منتشر شده از سوی دوستداران میراث فرهنگی داراب، وضعیت آثار تاریخی محوطه «صحرای پوشنج» خطرناک توصیف شده و در شرایط بسیار بدی قرار دارند که نیاز فوری به استحکام بخشی، مرمت و حفاظت دارند.
دیرینگی چهارتاقی ها به دوره صفویه و بازمانده سازه منسوب به آرامگاه به سده هفتم مهی (قمری) می رسد که در تاریخ ۹ بهمن ماه ۱۳۸۴ خورشیدی به ثبت ملی رسیده اند.
انتهای پیام
