چند نکته دیگر درباره این اطلاعات نادرست، قابل توجه است: اول این‌که استان لرستان، رتبه دوم در میان استان‌های ایران از نظر ثبت بنا و محوطه‌های تاریخی را دارد؛ در واقع از مجموع بناها و محوطه‌های ثبت شده آن، ۱۱ درصد و نیم، بنا و ۸۸ درصد و نیم تپه و محوطه به ثبت ملی رسیده است که به عبارتی ۲۷۰ بنا دارد و ۲ هزار و صد تپه و محوطه اما از این مجموع فقط یک بنا مناره دارد و مربوط به دوره سلجوقی است و در سال ۱۳۷۶ به ثبت ملی رسیده و در تاریخ ۲۸ /۱/ ۱۳۷۹ تعیین حریم شده است. (دقت کنید با توجه به روند کند تعیین حریم در ایران، این بنا آن‌قدر مهم بوده که بعد از گذشت سه سال تعیین حریم شده چون بسیاری از بناهای تاریخی ایران، سال‌ها طول می‌کشد که تعیین حریم شوند یا هرگز نمی‌شوند). از سوی دیگر بهتر است، چهارطاقی ساسانی آباده فارس را بشناسیم که شماره ثبتی ۳۷۶ را دارد و در تاریخ ۲/۱۲/۱۳۲۷ در فهرست آثار ملی ایران جای گرفته و در حال حاضر این چهارطاقی تبدیل به مسجد شده و اشتباه کردن این دو بنا با هم غیرممکن است! با در نظر گرفتن این موارد، به این نتیجه می‌رسیم، کارشناسان مربوطه در وزارتخانه میراث‌فرهنگی، ۴۹ سال تفاوت بین ثبت مناره آجری خرم‌آباد با بنای ساسانی آباده فارس را نادیده گرفته و شماره ثبت آن‌ها را به جای هم زده‌اند.
از آن‌جایی‌که این خطا در وبسایت رسمی وزارتخانه میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی روی داده و این سایت مرجع بسیاری از دانشجویان و کارشناسان است. امید است که هر چه سریعتر اقدام به رفع این مشکل شود. اگر چشم بر اشتباه گرفتن دو اثر ثبتی با فاصله ۴۹ سال ببندیم.
پرداختن به دو خبر دیگر منتشر شده در این سایت، بسیار حایز اهمیت است؛ در خبری با عنوان « ۴۵ اثر در فهرست آثار ملی و واجد ارزش تاریخی‌فرهنگی ثبت شد»، محمدحسن طالبیان، معاون میراث‌فرهنگی کشور در حاشیه جلسه شورای ملی ثبت آثار تاریخی‌فرهنگی غیرمنقول که روز دوشنبه ۲۷ بهمن ۹۹ در سالن آمفی تئاتر وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی با حضور اعضای شورا برگزار شد خبر از ثبت ۴۵ اثر از ۸ استان ایران را داد. بر اساس این خبر، اگر مسئولان کمیته تخصصی ثبت آثار، که در این جلسه فقط ۶ ساعت زمان برای بررسی پرونده‌های ثبتی داشته باشند؛ یعنی برای بررسی هر پرونده مسئولان محترم کمیته ۸ دقیقه بیشتر زمان نگذاشته‌اند! اما این پایان ماجرا نیست، در گزارش دیگری با عنوان « ۱۰۷ اثر منقول فرهنگی‌تاریخی ثبت ملی شد»؛ شاهد این هستیم که کارشناسان محترم در یک جلسه ۶ ساعته، در هر ۳ دقیقه یک اثر منقول را به ثبت کرده‌اند.
ممکن است برخی از بگویند، پرونده‌های ثبتی از پیش تشکیل و از سوی کارشناس مربوطه تایید شده، بنابراین باید پرسید دلیل تشکیل کمیته تخصصی ثبت آثار ملی چیست؟ این پرونده‌ها می‌توانند در یک جلسه کوچک با سرعت امضا و تایید شوند. آن‌ها برای چه در این جلسه دور هم جمع می‌شوند؟ واقعا تمام توضیحات مربوط به یک بنا را می‌توان در ۸ دقیقه توضیح داد؟ اما در مورد پرونده‌های منقول باید بگوییم، موارد متعددی وجود دارد که از قبل کارشناسی نشده‌اند و در همان جلسه مورد تایید برای ثبت قرار می‌گیرند، در این صورت با چه منطقی می‌توان پذیرفت که در یک جلسه ۶ ساعته ۱۰۷ اثر منقول را بتوان ثبت ملی کرد؟
این روش را قبلا در دوره مدیریت «حمید بقایی» در سازمان میراث‌فرهنگی و «آتوسا مومنی»، مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی، فرهنگی و طبیعی سازمان میراث‌فرهنگی کشور هم شاهد بودیم. ثبت‌های کیلویی که در نهایت فقط آمار را بالا می‌برد اما از نظر محتوا بی‌مایه بود. از سوی دیگر این سوال پیش می‌آید، آیا این کمیته نقشی در تعیین پرونده‌های ثبت اضطراری ندارد؟ چطور ممکن است که خانه «احمد محمود» نویسنده شهیر و خانه «به‌آذین» نتوانستند برای ثبت به کمیته‌های مربوطه راه پیدا کنند و از فهرست جا بمانند؟ و ما امروز شاهد ویرانی خانه احمد محمود باشیم که پیشتر رسانه‌ها و دوستداران میراث‌فرهنگی هشدار داده بودند، مالک جدید قصد تخریب آن را دارد.
انتهای پیام
