شهر داراب در استان پارس یکی از ارزشمندترین و مهم ترین شهرهای باستانی و تاریخی ایران است که در دوره های گوناگون نقش به سزایی در تاریخ تحول کشور ایفا کرده است. اما شوربختانه این شهر کهن و یادگارهای تاریخی آن مورد بی مهری نخست مدیریت شهری و نهادهای فرهنگی و مسوول آن به ویژه اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی داراب قرار گرفته و مسوولان استانی نیز گوشه چشمی به آن ندارند. یکی از انگیزه های بی مهری میراث فرهنگی استان و نبود نگاه ویژه به شهر داراب و آثار تاریخی ارزشمند و بی مانند آن، همواره مسیر دور از مرکز استان و دسترس بوده است.
اما داستان تکراری و سریالی دست اندازی ها به یادگارهای تاریخی و فرهنگی در شهر داراب پایانی ندارد و مدیران و مسوولان شهری به ویژه میراث فرهنگی همانند همیشه یا در خوابند یا در پاسخ که چه باید کرد؟ بودجه و نیرو نداریم و … و این داستان تکراری دنباله دارد و در فرجام آن یادمان های ارزشمند و بی همتای تاریخی است که فدا شده و یکی پس از دیگری از صحنه تاریخ و صفحه روزگار حذف خواهد شد.
داستان تل ریگی نیز همانند دیگر محوطه های تاریخی شهر داراب بوده و مورد دست اندازی قرار گرفته است. خاکبرداری در عرصه محوطه برای ساخت استخر که به شدت لایه های باستان شناسانه تپه را خدشه دار کرده و به آن آسیب رسانده است یکی از دشواری های پیش روی این یادمان نیاکانی است. کند و کاوهای غیرمجاز سودجویان فرومایه به بهانه پوچ و خیال انگیز یافتن گنج نیز از دیگر دشواری های موجود است. گذر خودروهای سنگین و رد لاستیک آن ها بر روی محوطه نیز یکی از چالش های پیش روی تل ریگی به شمار می آید.
با این همه، نگارنده موضوع را به مسوولان یگان حفاظت میراث فرهنگی استان، معاونت میراث فرهنگی استان و مسوول ثبت آثار تاریخی جهت پیگیری آگاهی داده و خواستار رسیدگی شده است.
در پایان امیدوار هستیم پیش از آنکه دیر شود مدیریت شهری داراب و در راس آن میراث فرهنگی زودتر از خواب زمستانی بیدار شده و به خویشکاری (وظیفه) خود در برابر یادگارهای تاریخی و ملی عمل کنند و نگذارند بیش از این یادمان های تاریخی آسیب ببیند.
یادمان باشد تاریخ روزی ما را داوری خواهد کرد، نکند که شرمنده آیندگان باشیم.
انتهای پیام
