این فرومایگان نابخرد و قاچاقچیان بی مایه با کند و کاوهای غیرمجاز درون تپه را گودال بزرگی ایجاد کرده و به لایه های باستان شناسانه اثر ملی آسیب رسانده اند. همچنین جای گذر خودروهای سنگین و سبک بر روی تپه آشکار است که دل هر دوستدار تاریخ و فرهنگ ایرانی را به درد می آورد.
اما پرسش بنیادین این است که، نقش یگان حفاظت میراث فرهنگی و مسوولان و مدیران میراث فرهنگی شهر داراب چیست؟ نهادهای فرهنگی و مدیریت شهری در این شهر زرخیز و با تمدنی کهن چه می کنند؟ چرا از داشته های فرهنگی و تاریخی و بی مانند شهر که سبب رونق گردشگری و اشتغال جوانان می شود کسی پاسداری و محافظت نمی کند.
به راستی مایه شرم است که تپه باستانی که تنها دو سه ماه از کاوش های باستان شناسی آن می گذرد، بدین گونه مورد بی مهری مسوولان شهری و میراث فرهنگی قرار گیرد و به حال خود رها شود. آیا مدیریت شهری و نهادهای فرهنگی و در راس آن میراث فرهنگی ارزش و اهمیت چنین محوطه ها و آثاری را می دانند؟
آیا از اهمیت تپه هیربدان آگاهی دارند، آیا می دانند با بدست آمدن فضاهای معماری و داده های فرهنگی در این تپه، چه اثر گرانبهایی را در شهر داراب دارند که می تواند نقش به سزایی را در تاریخ نانوشته این سرزمین ایفا کند. آیا از اهمیت مطالعات باستان شناختی محوطه آگاهی دارند و می دانند چه اندازه برای شهر و محوطه سودمند است؟
بی گمان مسوولان از اهمیت این داشته های فرهنگی و تاریخی آگاهی ندارند ، وگرنه این سرنوشت تلخ و دردناک آثار تاریخی داراب نبود که هرکدام به نوعی مورد بی مهری قرار گیرند و آسیب ببینند. بی گمان مسوولان باید روزی پاسخگوی کم کاری های خود باشند و تاریخ آن ها را داوری خواهد کرد. ای کاش شرمنده تاریخ نباشیم…
تپه هیربدان مربوط به هزاره های دوم و سوم پیش از میلاد است که فضاهای معماری ارزشمندی در آن بدست آمده است. همچنین بیش از ۶۰ گور که بیشتر هم نوزاد بوده اند در این تپه باستانی کشف شده است.
در پایان امیدوار هستیم که مسوولان شهری و میراث فرهنگی هر چه زودتر از خواب بیدار شده و از داشته های ارزشمند فرهنگی و تاریخی شهر پاسداری و نگاهبانی کنند.
انتهای پیام
