صحبت مشترک جمعی از دانش آموختگان دهه‌ی شصت در دبیرستان دخترانه هفده شهریور و گلایه از تغییر نام این دبیرستان به شرح ذیل است:
بگذارید خاطره‌یمان بمانند!
– لذت بخش‌ترین قسمتهای زندگی عمر ۵۴ ساله من و دوستانم خاطره‌های مربوط به دوره‌ی تحصیل ماست. هنگامیکه در این سکوت زندگی و هیاهوی فضای مجازی فرزندانمان را لحظه‌ای می‌یابیم شاید تنها کلامی از ما که حال دلشان را خوب می‌کند فلاش بک‌های نوجوانی و جوانی ماست.
– برای آنها از علم و تکنولوژی نمی‌گوییم. از مهر و محبت می‌گوییم. از مدرسه‌هایی که درس خواندیم که نامشان برایمان مایه افتخار است از شیطنت‌هایمان در کلاس می‌گوییم از معلم‌های شیک و باکلاسمان. از زنگ تغذیه و پنیر هلندی. از پیشاهنگی و اردوهای آن…
– چه لذتی داشت روزی که نام مدرسه‌مان روی پرونده دخترهایمان ثبت شد.
– خبری شنیدیم که می خواهند تابلوی خاطره‌هایمان را از سر درب ذهن وابسته و عاشق مان بردارند.
می‌خواهند نام ماندگار و اصیل مدرسه‌مان را تغییر دهند . ما را با سیاست با تجارت کاری نیست بگذارید هفده شهریور و هفده کلاس خاطره انگیزش برای ما بماند .
انتهای پیام
