اگر یک روز گرم تابستانی راهی پل تاریخی جاجرود شوید با صحنه‌ای عجیب مواجه می‌شوید. پارک خودرو بر روی پل تاریخی سلجوقی و پهن کردن لحاف و تشک زیر یکی ازچشمه‌های پل و بساط کردن قلیان و کباب در همان زیر که احتمالا خنک‌ترین و پر سایه‌ترین نقطه پل است.
چگونه به راحتی بر روی پلی ۸۵۰ ساله که سالهاست با آسیب‌های گوناگون مواجه بوده، خودرو پارک می‌شود و زیر آن هم رختخواب پهن می‌شود چرا هیچ متولی وجود ندارد که این خطرات اعم از آسیب رسیدن به پل تاریخی و جان گردشگران را گوشزد کند.
با یک نگاه می‌توانید متوجه شوید که پل کاملا به حال خود رها شده است.
در سال‌های گذشته بارها هشدار داده شده که متأسفانه بخشی از پایه‌های سنگی پل ثبت ملی شاه عباسی جاجرود به سرقت رفته و استحکام پل به خطر افتاده و ترک‌های زیادی در بخش‌های زیرین و پایه‌های کناری این پل ایجاد شده است.سنگ‌هایی که گفته می‌شود برخی از اهالی از آن برای مصالح سازه‌های خود بهره برده‌اند.
بخشداری زمانی سنگفرش محوطه اطراف پل، ساخت دیواره ساحلی، نرده گذاری، نصب دو عدد نیوجرسی و خاکریزی به منظور کاهش تردد خودروها را بر عهده گرفت اما اگر امروز سری به پل بزنید نیوجرسی‌ها به کناری رفته و مردم به راحتی خودروهایشان را روی پل پارک می‌کنند.
در دل کوه روبرو هم معتادان با کندن حفره جایی برای خود دست و پا کرده‌اند. معتادینی که در دهه ۹۰ به راحتی سرنگ و رختخوابشان زیر چشمه کوچک پل پهن بود. یکی دیگر از چشمه‌های کوچک پل در طول زمان تخریب و‌مدفون شده است. آب جاری در رودخانه هم به دلیل ایجاد سد لتیان به اندازه گذشته خروشان نیست.
در اهمیت این پل همین بس که اداره راه و فرمانداری حتی به خود زحمت نصب یک تابلو راهنما در طول مسیر از تهران به جاجرود را نزده‌اند که مردم بدانند در این منطقه پلی تاریخی وجود دارد.
پلی که به نظر می‌رسد گردشگران کمترین دلسوزی برای آن ندارند و بساط کباب و قلیانشان و رختخوابشان به راه هست و اصلا فکر نمی‌کنند اگر گردشگری بخواهد روی پل یا زیر آن هم قدم بزند یا عکاسی کند تکلیفش چیست؟
هیچ ماموری هم در آن اطراف وجود ندارد یا محل مشخصی تعبیه نشده که گردشگران موظف باشند فقط در آنجا اتراق کنند.
مشخص نیست اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران به عنوان متولی و بخشداری و فرمانداری با توجه به حجم گردشگر بازدید کننده چرا فکر اساسی برای حفظ پل و حریم آن و ایجاد زیرساخت‌های لازم برای حضور گردشگران نمی‌کنند و چنین آشفتگی در اطراف و خود پل نمایان است.
این پل یکی از قدیمی ترین آثار تاریخی استان تهران پلی ۸۵۰ ساله ساخته شده بر روی رودخانه جاجرود در روستای “سعیدآباد” این منطقه است. این پل تاریخی باشکوه در ۱۰ کیلومتری شمالشرق استان تهران از آثار دوران سلجوقیان محسوب می شود که در دوره های صفویه، قاجاریه و پس از آن نیز بارها مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته است ،از این رو مردم آن را “پل شاه عباسی” می نامند و به نوشته منابع تاریخی این پل در زمان ناصرالدین شاه قاجار به دست “حاج میرزا بیک نوری” فراش “خلوت شاه” با هزینه بیست و چهار هزار تومان بازسازی شده است.
عکس پارک خودروها متعلق به ۸ مرداد ۱۴۰۰ است
انتهای پیام
