تعدادی از گزینههای پیشنهادی ابراهیمرئیسی در حد اداره یک مهد کودک توانایی و تدبر دارند؛ آنهایی که مشخص است به صورت سهامی خاص در کاسه رئیسی گذاشته شدهاند و او نیز که خود تحمیل شده به ملت است و تاکنون کار اجرایی در حد اداره کشور در پرونده نداشته و مدام دستور دهنده بوده با یک تیر چند نشان زده است.
رئیسی با رونمایی از این لیست هم دل صاحبان قدرت را شاد کرد هم میداند که دارودسته قالیباف در مجلس این گزینههای درجه چندم را نه به خاطر مردم بلکه به دو دلیل پایین میکشند؛ دلیل اول بیآبرویی که در صورت رای اعتماد در کارنامه نچندان روشنشان ثبت میشود و دوم تسویه حساب با جبهه پایداری که زخمهای کاریشان مانند زمینزدن او در سال ۹۲ مدتهاست عین استخوان در گلوی قالیباف گیر کردهاست.
گزینههای درجه چندمی که خودشانم میدانند در حد همان جایگاههای اهدایی از نهادهای حکومتی مثل ستاداجرایی، آستانقدس و کمیتهامداد هستند ولی برای رزومهسازی و آینده این دلبرکان و آقازادههای در سایه این روش بهترین شیوه است و باید در آینده مانند زاکانی و بذرپاش سایه این افراد منتظر جایگاههای چرب و نرم برای آنها باشیم.
در بین گزینههای معرفی شده حسینباغگلی، حجتعبدالملکی، علیاکبرمحرابیان و بهرام عیناللهی و همچنین محمدمهدیاسماعیلی به ترتیب افراد معرفی شده برای وزارتخانههای آموزشوپروش، کار، نیرو، بهداشت و فرهنگ گزینههایی هستند که شانس بسیار پایینی برای گرفتن رای اعتماد دارند. برخی از این افراد گذشته از رشتههای غیرمرتبط دارای سابقههای نچندان کارآمدی هستند.
از طرف دیگر احمدوحیدی، محمدرضاآشتیانی و رستمقاسمی به ترتیب وزرای پیشنهادی کشور، دفاع و راه به نظر با توجه به اینکه حضورشان از پیش هماهنگ شدهاست بیشترین رای را میآورند.
اما گره معمای پیچیده اسماعیلخطیب از گزینههای مورد تایید رئیسی برای وزارتاطلاعات که در قوهقضاییه سالها در کنار او فعالیت داشت فقط با شروع رایگیری در صحن باز میشود؛ چرا که انتخاب این گزینه بیشک با هماهنگی و تایید رهبری صورت گرفته ولی جریان پایداری که بیشتر در قم زیست دارند از او زخم خوردهاند چرا که مانع شد تا عوامل این جریان سکان این وزارتامنیتی را در دست بگیرند برای همین عدم رایدادن آنها که در این مجلس اقلیت کمتعداد هم نیستند میتواند چالشی برای رئیسی و قالیباف باشد.
در کل گزینههای قوی و ضعیفی که رئیسی برای دولت خود معرفی کرده نشان دهنده نداشتن نیت برای پیشرفت کشور است زیرا بیشتر از آنکه افراد از روی صلاحیت انتخاب شوند به چرتکههای سیاسی برگزیده شدند بنابراین آش همان آش و کاسه همان کاسه است.
منبع: انطباق
انتهای پیام