قصه تکراری و پر غصه کارگران پایگاه‌هایی میراث فرهنگی در سراسر کشور گفتن ندارد. یک نفرشان که زنگ می‌زند به کل استان‌ها که زنگ بزنید اوضاع همین است.
وضعیت اقتصادی، کرونا،معیشت،اجاره خانه،بیماری،خانواده،مدرسه،دانشگاه،درمانگاه،خرج و برج و کوتاه و بلند زندگی… در ایران گفتن ندارد. هر جای ایران که باشید و از طبقه از ما بهتران نباشید همه‌اش را با پوست و گوشت و استخوان احساس می‌کنید.
هرچند در پیگیری‌های میراث‌باشی مشخص شده که بالاخره سازمان برنامه و بودجه حقوق کارگران را تامین اعتبار کرده است اما شاید لازم است علی اصغر مونسان وزیر میراث فرهنگی و فرهاد عزیزی مدیر امور پایگاه‌ها هر چه زودتر پیگیر ماجرا از خزانه‌داری شوند تا بودجه به وزارتخانه واریز و در اختیار کارگرانی قرار گیرد که سه ماه است حقوقی دریافت نکرده‌اند.
این موضوع در سالیان گذشته هم بارها رخ داده است و هربار مونسان، محمد حسن طالبیان معاون میراث‌فرهنگی کل کشور و فرهاد عزیزی مدیرکل امور پایگاه‌ها با مسوولان سازمان برنامه و بودجه و معاونت توسعه مدیریت وزارت میراث فرهنگی جلساتی را برگزار کرده‌اند.
حقوق کارگران و کارکنان پایگاه‌ها از محل بودجه طرح‌های عمرانی پرداخت می‌شود که آن هم در طول این سال‌ها کاهش پیدا کرده است. اگر هم بودجه عمرانی به پایگاه‌ها تخصیص پیدا نکند نه می‌توان حقوق کارگران را پرداخت کرد نه اقدامات مرمتی انجام داد.
در این بین یک نقد جدی هم به سازمان برنامه و بودجه وجود دارد شما مگر نمی‌دانید چند نفر در پایگاه‌ها مشغول به کارند و در چه وضعیتی هستند که هر چند وقت یکبار باید از وزیر تا معاونان تا کارگران تا اصحاب رسانه خبر بنویسند و اعلام کنند و درخواست بدهند تا این چندرغاز حقوق کارگران پرداخت شود.
مسوولان سازمان برنامه و بودجه باید این موضوع را مد نظر داشته باشند که روالی که در طی چندین سال اخیر در خصوص پایگاه‌ها پیش گرفته بودند اکنون جوابگوی مردم با این سطح از تورم نیست.
موضوع قابل تامل دیگر این که چرا وزارتخانه میراث فرهنگی، سازمان برنامه و بودجه و خزانه‌داری نتوانسته‌اند به یک ساز و کار مشخص در خصوص حقوق کارگران و کارمندان پایگاه‌های میراث فرهنگی برسند؟این داستان چند بار دیگر باید تکرار شود؟
انتهای پیام
