آقای علیرضا افشاری، یکی از شناخته شده‌ترین کنشگران میراث فرهنگی کشور و دبیر پیشین سمن‌های میراث فرهنگی استان تهران، با شکایت وزارت میراث فرهنگی و به سبب بازنشر خبری که در یکی از رسانه‌های رسمی منتشر شده بود، به دو میلیون تومان جزای نقدی محکوم شده است.
او در دادگاه بدوی تبرئه شده بود، اما با پی‌گیری مجدّانه وزارت میراث فرهنگی در دادگاه تجدید نظر محکوم شد.
نمی‌دانم مجموع حقوق ماهیانه تیم حقوقی وزارتخانه و دست‌اندرکاران این شکایت و نیز هزینه‌های بالاسری آن‌‌ها چقدر است، ولی امیدوارم محکومیت دو میلیون تومانی آقای افشاری، ارزش صرف این هزینه‌ها از جیب ملت را داشته باشد.
شخصا بر این باورم که باید محکومیت ایشان را یک دستاورد در نظر بگیریم. به عنوان کسی که ۲۷ سال در حوزه میراث فرهنگی فعالیت داشته‌ام، هرچه فکر می‌کنم به یاد نمی‌آوردم که میراث فرهنگی در کدام پرونده حقوقی علیه تعدی‌کنندگان به آثار تاریخی برنده اعلام شده است. نه این‌که هیچ وقت پیروز نبوده، اما لابد شکست‌هایش آنقدر زیاد بوده است که منِ فعال در این حوزه فورا می‌توانم دو سه جین شکست حقوقی را نام ببرم ولی چیزی از موفقیت‌ها به خاطر ندارم. انشاءالله که مشکل از ضعف حافظه بنده است!
می‌دانیم که ناکامی مکرّر موجب ناامیدی و سرخوردگی می‌شود و هر مجموعه‌ای بعد از مدت‌ها ناکامی، از نظر روحی به یک پیروزی – ولو کوچک – نیاز دارد؛ درست مانند تیم فوتبالی که در قعر جدول قرار دارد و سقوطش به دسته پایین قطعی است، اما آخرین بازی را می‌بَرَد و لیگ را با کمی خوشحالی ترک می‌کند تا کارش را در دسته پایین‌تر با روحیه بهتر آغاز کند.
مطمئنم علیرضا افشاری هم از این‌که محکومیتش باعث روحیه گرفتن مدیران محترم وزارت میراث فرهنگی شده و این دوستان در آخرین ماه‌های فعالیت دولت تدبیر و امید، ناامید از خدمت مرخص نمی‌شوند، خوشحال است و با رضایت به استقبال محکومیت خود می‌رود.
انتهای پیام
