آن هم در حالی که طبق قانون خاکسپاری در عرصه اثر ثبت ملی ممنوع است.
تل گسر بارها مورد تعرض قرار گرفته است از جمله حفاریهای غیر مجاز، ساخت و ساز روستا روی تپه، عبور لوله‌های گاز از عرصه و…
تُل گِسر روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان رامهرمز در حدود ۹۰ کیلومتری اهواز است که در بخش شرقی دشت قرار دارد و از پنج تپه تشکیل شده است.
تپه گسر در ادبیات باستان‌شناسی به «تل قضیر» نامیده شده است که نام صحیح آن «تلگسر» است.
در سال ۱۹۴۸ دونالد مک کاون و همسرش از سوی موسسه شرقی دانشگاه شیکاگو برای انتخاب یک محوطه باستانی که دربرگیرنده مدارک مربوط به هزاره‌های سوم تا پنجم پیش از میلاد باشد به جنوب غربی ایران فرستاده شدند.
پس از یک بررسی مقدماتی و دو ترانشه آزمایشی در تل گسر، نزدیک رامهرمز، مک کاون این محوطه را برای شناخت این دوره‌های کلیدی در جنوب غربی ایران مناسب دانست.
سال بعد (۱۹۴۹) جوزف کالدول نیز به این تیم پیوست و با کاوش دو ترانشه بزرگ به طبقات پیش از تاریخی هزاره‌های پنجم و ششم رسیدند.
متأسفانه مک کاون پس از بازگشت به شیکاگو از دنیای باستان‌شناسی کناره‌گیری کرد و جوزف کالدول نیز به جز یک مقاله کوتاه با مرگ نابهنگامش نتوانست مدارک دو فصل کاوش در تل گسر را به چاپ برساند. با وجود این، مقاله کالدول نشان داد که تل گسر نقشی اساسی در ارتباط دشت‌های پست خوزستان با فلات ایران به ویژه فارس دارد.
از سویی با پایان کاوش در تل گسر که سال ۱۳۸۵ توسط عباس علیزاده و لیلی نیاکان انجام شد گفته شد که یکی از شهرهای هزاره چهارم خوزستان شناسایی شده است.
انتهای پیام
