مارادونا را نمیشود تعریف کرد زیرا در هیچ دستگاه معادلاتی حل نشد. بزرگ بودن برای تک ستاره گاهی آنقدر زیاد است که فرصت داری به اندازه تاریخ سقوط کنی و با اینهمه سقوط تازه میشوی شهاب‌سنگ!
خدا کند سرنوشت آدم مثل پرواز آخر قو یا عقاب باشد آنقدر بالا رفته باشد که وقت افتادن فرصت دیدن سقوط خودش را خوب پیدا کند…
دلیل اینکه زمین هرگز زمین نمی‌افتد این است که ذاتاً ستاره نیست! مارادونا از معدود آدمهایی بود که با همه حواشی و تخریب «محبوب مرد!»
مشهور شدن اصلاً کار سختی نیست…
کافیست کاری بلد باشی که همه نمی‌توانند و طوری زندگی کنی که همه حسرت‌ش را دارند.اما برای محبوب شدن چیزی دست تو نیست.
برای محبوب شدن فقط باید خودت باشی و تنها مردم انتخاب میکنند که دوستت دارند یا ندارند و این محبوبیت ذاتی از بین رفتنی نیست.
وقتی بتوانی مصداق آرزوهای فروخورده یک قبیله باشی با همه تنفری که حسادت هم ایجاد میکند، روی قلبها قدم خواهی زد.
راز محبوبیت مارادونا در همین شبیه همه بودن بود. مارادونا همه کارهایی که مردم عادی میکردند، میکرد و این تفاوت دیگو با همه سلبریتی‌ها بود.
چیزی شبیه خود آدم..
شعله‌ای درخشان وسط همه محرومیتها مارادونا ثابت کرد که مردم اصلاً فراموشکار نیستند و حتی اگر چند دهه فقط سقوط کنی، باز هم از سابقه بزرگی‌ا‌ت کم نمیکنند.
راز محبوبیت مارادونا فقط مهارت شگفت‌انگیز فوتبال نبود، این جادوگر دنیای توپ گرد، سر سحرآمیز محبوبیت‌ش در ظلم ستیزی و اعتراض بود.
مثل هر عاصی لجبازی ترسی از درگیری با قدرت نداشت، این همه محبوبیت مارادونا بود.مرد هنرمند دنیای فوتبال همانطور که در زمین بازی میکرد در بازی خارج زمین مهارت داشت.
مارادونا با هزینه‌هایی که داد در عین مظلومیت شهرت خرید و آن شهرت را خرج محبوبیت کرد!مارادونا از دل مردم معمولی آمد و ترسی از بدجور افتادن نداشت.
در این دنیای بی‌شوالیه، مردم این موجودات بی‌پروا را دوست دارند، زیرا مصداق خارجی تمام آرزوهایی هستند که یک آدم دربند میتواند داشته باشد.
ترکیبی از همانند‌سازی، حسادت، تحسین، دلسوزی و افتخار این احساس را در هر کس بشود پیدا کرد قبله محبوبیت ایجاد میشود.
مارادونا را همه ما دوست داشتیم اما امروز دلمان بیشتر از دیگو، برای همان دوست داشتن‌هایمان تنگ میشود.
گاهی آدم از خودش میپرسد چرا فقط کسانی که دلهای ما را در تسخیر خود دارند میمیرند؟آیا دست مرگ فقط باید به آرزوهای کوچک و شیرین ما برسد؟خوش به حال نسل من که این اسطورهاى زمینى در آسمان عشق‌شان وجود داشت. خوش به حال ما…
فدراسیون فوتبال آرژانتین: خداحافظ دیهگو؛ تو در قلب سیاره فوتبال ابدی خواهی بود.
علی دایی (ایران): مارادونا معجزه‌اى در زمین فوتبال بود.
رونالدو (برزیل): دنیا با یک نبوغ ابدی وداع میکند. یکی از بهترین‌ها، یک شعبده‌باز بی‌نظیر. او خیلی زود رفت.
فرانچسکو توتی (ایتالیا): تو تاریخ فوتبال را نوشتی؛ خداحافظ دیه گو
کی‌روش (پرتغال): ما مارادونا را از دست ندادیم بلکه بخشی از فوتبال را از دست دادیم. مارادونا خودِ فوتبال است.
گری لینکر(انگلیس): بهترین بازیکن تاریخ فوتبال سرانجام در دستان خدا آرامش گرفت.
لیونل مسی (آرژانتین): او ما را ترک میکند اما نمی‌رود زیرا دیه گو ابدی است.
پله (برزیل): مطمئنم روزی من و دیه گو جایی بالاتر از آسمان‌ها فوتبال بازی خواهیم کرد.
رونالدینیو (برزیل): دیدن تو از بهترین لحظات زندگی من بود، الگوی من
انتهای پیام
