مریم اطیابی/چند سالی است طرحی در شهرداری تهران وجود دارد بنام مرمت و احیا آرامستان‌های تاریخی و محلی از جمله ابن بابویه، امامزاده عبدالله، دولاب و ظهیرالدوله که به این منظور یا بهانه ردیف بودجه‌ای در نظر گرفته می‌شود.
این طرح را در راستای بند (۵) ماده (۵۹) مصوبه برنامه پنج ساله سوم توسعه شهر تهران مورخ ۰۲/۱۱/۹۷ به شهرداری تهران است. بودجه در نظر گرفته شده سال گذشته برای این کار مبلغ یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان (۱۵ میلیارد ریال) و بودجه سال ۹۹ مبلغ یک میلیارد و ۱۵۰ میلیون تومان (۱۱ میلیارد و ۵۰ میلیون ریال ) است.
دو روز گذشته در تاریخ ۱۶ آذر طی جلسه‌ای در شورا، کلیات لایحه شهرداری برای ساماندهی گورستان‌های تاریخی منطقه ۱۴ به تصویب اعضای شورای اسلامی شهر تهران رسید، و اعلام شد که شهردار تهران قصد دارد پنج گورستان ثبت ملی منطقه دولاب شامل ارامنه گرگوری، گورستان فرانسه، لهستان، گورستان ارامنه کاتولیک و گورستان ارامنه پروتستان را، با همکاری میراث فرهنگی و شورای خلیفه‌گری ارامنه احیا کند.
همچنین گفته شد که با همکاری وزارت میراث فرهنگی و گردشگری و شورای خلیفه‌گری ارامنه طرح میدانی برای صلح جهانی پیشنهاد شده تا بر اساس آن بتوانیم روحیه صلح جویی ایرانیان را با احیای گورستان‌ها نشان دهیم.
همچنین اعلام شد که شهرداری تهران هم اکنون در داخل و خارج گورستان در حال فعالیت بوده و ساماندهی نهرها و هدایت آب، پیاده‌راه‌ها، بازسازی مبلمان و نورپردازی از جمله مواردی است که در داخل گورستان در حال انجام است.در بیرون گورستان‌ها؛ سازمان نوسازی شهر تهران ایجاد ۵ میدانگاه را در دستور کار قرار داده، در عین حال دیواره‌های این گورستان‌ها را بازسازی کرده و هدایت آب‌های سطحی و بهسازی آسفالت میدان را نیز انجام می‌دهد.
نخست اینکه طبق اسناد قدیمی و پرونده ثبتی این میدان نامش میدان «ارمنه» است و همه در آن محدوده این میدان را به همین نام می‌شناسند. دوم آن که آنجا محل دفن کشته شدگان جنگ جهانی است و چه سنخیتی با صلح دارد؟! سوم این چه درد لاعلاجی است که به جان تهران افتاده که شورای شهری‌ها فقط نام خیابان‌ها را تغییر می‌دهند.
دوم چرا به بهانه بهسازی و هر روز خدا یا آسفالت خیابان را بر می‌دارید یا کف خیابان را سنگفرش می‌‌کنید. چه کسی به شما اجازه می‌دهد به راحتی بودجه بیت‌المال را صرف کارهایی بخوانید بیهوده کنید. آسفالت و نورپردازی این خیابان از منظر مردم هیچ مشکلی ندارد و نیازی هم به پیاده‌راه‌سازی و سنگفرش ندارد.
سوم دیواره‌های این بنای قاجاری ثبت ملی هم نیاز به هیچگونه مداخله‌ای ندارد و دست برقضا حالش از خیلی آثار تاریخی دیگر هم بهتر است.
چهارم حتی نیاز به سرویس بهداشتی جدید هم ندارد و کافی است سرویس بهداشتی‌های داخل آرامستان یک دستی به سر و گوشش کشیده شود و کاشی یا سنگ آن تغییر کند.
این آرامستان‌ها صرفاً نیاز به آب دارد چون خوشبختانه زیر نظر سفارت‌خانه‌ها بوده، بنابراین باغاتش خشک و تبدیل به مجتمع و مال نشده است!
شهرداری خیلی علاقه‌مند به کمک به این گورستان‌ها است آب باغات آنرا تأمین کند و درون آرامستان لوله‌کشی آب برای اطفا حریق احتمالی انجام دهد. چرا که پیش از این سازمان‌های مردم نهاد به دلیل وجود نگهبانان کهنسال و درختان قدیمی برای این گورستان‌ها درخواست نصب کپسول آتش‌نشانی کرده بودند.
از سویی کافی است اعضای شورای شهر تهران سری به آرامستان‌هایی همچون ظهیرالدوله، ابن بابویه، امامزاده عبدالله بزنند تا متوجه عمق فاجعه بشوند. این آرامستان‌ها که کل تاریخ شهرری و تهران در حوزه فرهنگی، تاریخی، اجتماعی، هنری، ورزشی، اقتصادی، دانشگاهی، سیاسی را در بردارد، در چه وضعی است. قبور مشاهیر و مفاخر و کاشی‌ها و سنگ قبور در چه وضعی است؟
چرا وقتی این اتفاقات در امامزاده عبدالله و ابن بابویه و … افتاد هیچ مصوبه‌ای نداشتید؟!
اگر سری به آرامستان قلهک یا دولاب یا زرتشتیان بزنید خودتان خجالت زده می‌شوید که آنها چگونه با دقت هویت‌شان را حفظ کردند و شهرداری و اوقاف و میراث فرهنگی به بهانه بهسازی و نوسازی و مرمت چه بلاهایی که سر امامزاده عبدالله، ابن بابویه و ظهیرالدوله و… نیاورده‌اند.
بهشت زهرا و آرامستان شهدای عزیز ایران، نام‌آوران و هنرمندان هم که در جای خود باید به خوبی حفظ شود.
واقعاً چرا هیچ دستگاه نظارتی به مساله آرامستان‌های تاریخی ورود پیدا نمی‌کند. این بودجه‌ها کجا و به چه بهانه‌هایی خرج می‌شود!
با احترام تمام قد به کلیه هموطنان اقلیت مذهبی و پیگیری مطالبات میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و فرهنگی این عزیزان در کنار سایر هموطنان..
انتهای پیام
