می گویند قوت پای بندی شاه عباس به مذهب در حدی بود ڪه تلاش به ڪرات نمایندگان و سفرای ڪشورهای غربی بخصوص انگلیسی برای دعوت شاه به دین مسیحیت بارها شڪست خورد.
در این باب پیترو دالاواله سفرنامه نویس نوشته: مگز معجزه ای رخ دهد ڪه شاه به دین ما در آید من می دانم او سخت مذهبی است!
تصور ڪنید میزان خباثت سفرای انگلیسی ڪه برای منافع ملی خود جسارت را تا بدین حد بسط داده ڪه حتی از دعوت امپراطور بزرگ ایران به دین مسیحیت نیز ابایی نداشتند.
روای می گوید در مراسم سینه زنی و سنگ زنی و روضه محرم شاه شخصا حضور داشت حتی در ایام جنگ هم محرم را پاس میداشت و در فاصله چند صد متری صحنه نبرد به عزای سرور و سالار شهیدان می پرداخت.
ارادت شاه عباس به ائمه اطهار بی حد و حساب بود خاصه به مولای متقیان امام علی علیه السلام و همچنین امام رضا علیه السلام چنان ڪه هر سال در روز ولادت شاه مردان همه را به جشن و شادی و در ایام ضربت خوردن آن حضرت فرمان به عزای عمومی و روضه خوانی میداد.
تا حدی شاه عباس به امام همام ارادت داشت ڪه مهر سلطنتی امپراطور ایران بدین شرح بود: ڪلب آستان ولایت و عواید بسیاری وقف حرم حضرت علی علیه السلام ڪرده بود
اسڪندر بیڪ منشی باشی می نویسد چون سربازان ایرانی در سنه ۱۰۳۳ قمری بغداد را فتح ڪردند شاه عزم زیارت نجف اشرف ڪرد
در یڪ منزلی آستان ملائڪ آشیان سلطان سریر ولایت… با جهان جهان شوق و عالم عالم اخلاص پیاده قدم در راه نهاد و به شرف خاڪبوسی آن عقبه علیه مشرف گشتند و تا ده روز مراسم دعا و زیارت و جاروب ڪشی آن روضه بهشت آسا دل مشغولی داشتند.
روای نوشته جدش شاه اسماعیل هم بسی در تدین جهد داشت روایت شده چنان عشقی قشون ایران به شاه دین پناه داشت ڪه در جنگ به شوق شهادت زره و یراق نبسته تا در راه دین شهید شوند.
تحقیق و نوشته ڪاظم گلخنی
منابع: تاریخ ڪامل ایران، از صفویه تا انقراض قاجاریه، شاه عباس ڪبیر
انتهای پیام
