«خانه میر رحیمی»، عمارت قجری تاریخی در دامغان، که روزگاری نمادی از شکوه و عظمت دوره قاجاریه بود، اکنون در معرض خطر تخریب قرار گرفته است. این بنا با مشکلات جدی مانند آسیب‌های ناشی از وندالیسم و سهل‌انگاری در حفاظت مواجه است، و میراث فرهنگی این منطقه در آستانه از دست دادن یک گنجینه تاریخی قرار دارد.
«میر رحیمی»؛ عمارت باشکوهی که در آستانه نابودی است
خانه «میر رحیمی» یکی از آثار تاریخی برجسته دامغان است که به دوران قاجار تعلق دارد. این عمارت که در بالا محله دامغان قرار دارد، روزگاری از شکوه و زیبایی خاصی برخوردار بود، اما حالا تنها یاد و خاطره‌ای محو از این شکوه باقی‌مانده است. محوطه خانه که روزگاری حیاطی بزرگ و درخت توت کهن‌سال داشت، اکنون به یک بنای آسیب‌دیده و فراموش‌شده تبدیل شده است.
متأسفانه وضعیت خانه «میر رحیمی» این روزها به هیچ وجه خوشایند نیست. آسیب‌هایی که از سیلی سنگین وندالیسم بر روی این بنا وارد شده، به وضوح قابل مشاهده است. دیوارهای خانه اکنون با آتش‌سوزی‌ها و دیوارنوشته‌های زشت پوشیده شده‌اند، و نمای این عمارت به یک وضعیت نگران‌کننده رسیده است.
وندالیسم و بی‌توجهی؛ دلیل اصلی وضعیت کنونی عمارت
یکی از دلایل اصلی تخریب این عمارت تاریخی، بی‌توجهی به حفظ و نگهداری آن و همچنین تعرضات ناشی از وندالیسم است. اعمالی همچون نقاشی‌های دیواری و آتش‌سوزی‌های عمدی، آسیب‌هایی جدی به نمای ساختمان وارد کرده‌اند و بسیاری از جزئیات معماری این بنا که از اهمیت فرهنگی برخوردار است، نابود شده‌اند.
از سوی دیگر، کمبود نظارت و فقدان حفاظت‌های لازم، باعث شده است تا این خانه قجری که می‌توانست به عنوان یک جاذبه گردشگری و میراث فرهنگی ارزشمند حفظ شود، در معرض آسیب‌های بیشتر قرار گیرد.
چرا خانه «میر رحیمی» فراموش شده است؟
سوالی که به ذهن می‌رسد این است که چرا خانه «میر رحیمی» با این تاریخ و ارزش فرهنگی به فراموشی سپرده شده است؟ چرا نظارت‌ها و اقدامات حفاظتی مؤثر برای نگهداری از این بنا انجام نشده است؟ به نظر می‌رسد که این بنا که جزء میراث فرهنگی شهرستان دامغان است، در سایه غفلت مسئولان و نبود بودجه‌های لازم برای حفاظت، به تدریج از بین می‌رود.
در حالی که بناهای تاریخی دیگر در سراسر کشور مورد توجه قرار می‌گیرند و حتی به عنوان مقاصد گردشگری معرفی می‌شوند، خانه «میر رحیمی» در حالی به حال خود رها شده است که می‌توانست یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های تاریخی دامغان باشد.
ضرورت توجه به حفاظت از میراث فرهنگی دامغان
حفاظت از آثار تاریخی نه تنها به معنای حفظ گذشته است، بلکه در رشد و توسعه فرهنگی و اقتصادی جامعه نیز تأثیرگذار است. اگر مسئولان مربوطه به موقع وارد عمل شوند و اقداماتی جدی برای مرمت و حفاظت از این عمارت تاریخی انجام دهند، می‌توان از از دست دادن آن جلوگیری کرد.
این خانه قجری می‌تواند تبدیل به یک جاذبه گردشگری ارزشمند شود و نقشی کلیدی در معرفی تاریخ و فرهنگ دامغان ایفا کند. اما برای این کار نیاز به همکاری مسئولان میراث فرهنگی، شهرداری، و سایر نهادهای دولتی است تا بتوانند این بنا را از خطر نابودی نجات دهند و به نسل‌های آینده منتقل کنند.
چشم‌انداز آینده؛ آیا میراث تاریخی دامغان نجات خواهد یافت؟
خانه «میر رحیمی» تنها یکی از هزاران اثر تاریخی کشور است که در معرض خطر قرار دارد. اگر اقداماتی فوری برای حفاظت و مرمت این بنا صورت نگیرد، احتمالاً به زودی اثری از این گنجینه تاریخی نخواهد ماند. حفظ و نگهداری از میراث فرهنگی باید در اولویت برنامه‌های دولت و مسئولان قرار گیرد، چرا که این آثار بخش مهمی از هویت ملی و فرهنگی کشور را تشکیل می‌دهند.
حفظ این عمارت قجری می‌تواند نه تنها به حفظ هویت تاریخی دامغان کمک کند، بلکه موجب جذب گردشگران و تقویت صنعت گردشگری در این منطقه نیز بشود. به همین دلیل، ضروری است که همه نهادهای مربوطه به‌ویژه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، در این زمینه وارد عمل شوند و از آسیب‌های بیشتر به این اثر تاریخی جلوگیری کنند.
انتهای پیام
