امتداد-گروه خبر: حسن عباسی، روزنامه‌نگاری که به دلیل انتشار نقدهایی درباره عملکرد پالایشگاه نفت بندرعباس مورد شکایت قرار گرفته، اکنون با اتهاماتی چون توهین و نشر اکاذیب روبه‌رو است. این پرونده، نه‌تنها سوالاتی اساسی درباره تفسیر قوانین و عدالت قضایی مطرح کرده، بلکه به اعتقاد این خبرنگار، مرز میان آزادی بیان و جرم را به چالش کشیده است.
در همین رابطه، حسن عباسی، خبرنگار در گفتگویی با امتداد، ضمن اشاره به روند پرونده خود، اظهار داشت: موضوع به انتشار مطلبی برمی‌گردد که در آن درباره شفافیت در روندهای استخدامی پالایشگاه نفت بندرعباس صحبت کردم. در بخشی از گزارش از واژه «اراجیف» برای توصیف بی‌نظمی‌های اداری خطاب به معاونت منابع انسانی استفاده کردم که این واژه از سوی معاون توسعه پالایشگاه، توهین تلقی شد و شکایتی علیه من مطرح کردند. واژه «اراجیف» به معنای سخنان بیهوده است و در عرف یا قانون، توهین محسوب نمی‌شود. اما عجیب‌تر آنکه روند دادرسی در دادسرای بندرعباس به‌گونه‌ای بود که حتی فرصت دفاع به من داده نشد.
یکی از نکات قابل‌تأمل در پرونده، مسئله محل سکونت و فعالیت من است که در تهران قرار دارد و طبق ماده ۳۱۰ قانون آئین دادرسی کیفری، چنین شکایتی باید در محل وقوع جرم یا اقامت متهم رسیدگی شود. علاوه بر این، مسائل رسانه‌ای به دادسرای که جرم مهم‌تر را دارد، رسیدگی می‌کند. فرهنگ و رسانه تهران مربوط می‌شود، نه یک دادسرای محلی. البته ما به این مسئله اعتراض کردیم، اما نادیده گرفته شد و به‌سرعت کیفرخواست صادر کردند.
تنها در دو روز، بدون تعیین وقت برای آخرین دفاع، قرار جلب به دادرسی و سپس قرار مجرمیت صادر شد. این روند برای بسیاری از مردم ماه‌ها و سال‌ها طول می‌کشد. سؤال من این است که چرا همین سرعت در پرونده‌هایی مانند سرقت خط لوله دو کیلومتری سوخت جت در بندرعباس دیده نمی‌شود؟
در ماجرای سرقت از خط لوله، شواهد و قرائن کاملاً روشن است، اما هنوز هیچ متهمی معرفی نشده. یا اینکه چرا درباره قراردادهای مشکوک پالایشگاه و مسائل زیست‌محیطی، نظارتی صورت نمی‌گیرد؟ به نظر می‌رسد که برخی پرونده‌ها از اولویت‌های رسیدگی خارج شده‌اند. من فقط خواستار اجرای عدالت و رعایت قانون هستم. اگر عدالت برای همه یکسان نباشد، اعتماد مردم به سیستم قضایی از بین می‌رود.
مطابق مواد ۶۰۸ و ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی، تحقق جرم «توهین» نیازمند وجود سه عنصر قانونی، مادی و معنوی است. دفاعیات ارائه‌شده توسط حسن عباسی و بررسی اسناد موجود نشان می‌دهد که واژه «اراجیف» در هیچ‌یک از قوانین کیفری به عنوان توهین تعریف نشده است. این واژه در فرهنگ لغات به معنای «سخنان بیهوده و بی‌اساس» آمده و کاربرد آن در عرف یا قوانین مصداق جرم تلقی نمی‌شود. بنابراین، استفاده از این کلمه در گزارش منتشرشده نمی‌تواند مبنای قانونی برای صدور کیفرخواست قرار گیرد.
نیت من، صرفاً انتقاد از روندهای غیرشفاف جذب و استخدام در پالایشگاه نفت بندرعباس بوده است. هیچ اشاره مستقیمی به نام شاکی نشده و انتقاداتم به عملکرد کلی یک سیستم معطوف بوده است. بدیهی است که بدون وجود قصد توهین به فرد خاص، عنصر معنوی جرم نیز محقق نشده است. در خصوص عنصر مادی جرم نیز از آنجا که هیچ‌گونه مدرک مستندی مبنی بر خدشه‌دار شدن حیثیت شاکی به دلیل واژه «اراجیف» ارائه نشده، عنصر مادی جرم نیز جای سوال دارد.
پرونده سرقت سوخت هواپیمای جت از خط لوله دو کیلومتری پالایشگاه بندرعباس که شواهد و قرائن روشنی درباره آن موجود بوده، همچنان بدون متهم باقی مانده است. این خط لوله، روزانه ۷۵ هزار لیتر سوخت هواپیما را به سرقت می‌برده و کشف آن بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های داخلی و خارجی داشته است.
سوال اساسی اینکه؛ این خط لوله متعلق به کدام پالایشگاه بوده؟ مقصد این خط لوله با قدمت چندین ساله کجا بوده و چه کسی یا چه شبکه‌ای پشت پرده این سرقت بزرگ قرار دارد؟ خواسته من از حفاظت قوه قضاییه این است که بر روند رسیدگی به پرونده‌ها نظارت بیشتری اعمال کند و به این سوال پاسخ دهد که چرا نوع رسیدگی به پرونده‌های مشابه این‌چنین متفاوت است؟
منبع: امتداد
انتهای پیام
