ابراهیم پورداوود؛ پدر ایران‌شناسی و نماد دانش ایرانی؛ ابراهیم پورداوود، از برجسته‌ترین چهره‌های ایران‌شناسی، زندگی خود را وقف شناخت و معرفی فرهنگ، تاریخ و زبان ایرانی کرد. او با ترجمه اوستا به زبان فارسی امروزی و تألیف آثار برجسته‌ای درباره فرهنگ ایرانی، راهی تازه برای فهم میراث ملی گشود. شاگردان برجسته‌ای همچون محمد معین و احسان یارشاطر از این استاد تأثیر گرفته و میراث او را در ایران و جهان گسترش دادند.
آرامگاه او در سال ۱۳۸۲ به شماره ۸۷۸۱ در فهرست آثار ملی ثبت شد، اما این ثبت نه‌تنها به حفاظت و مرمت این بنا کمکی نکرد، بلکه اکنون این آرامگاه به نمادی از غفلت و بی‌مسئولیتی تبدیل شده است.
وضعیت اسفبار آرامگاه؛ از ترک‌های دیوار تا پارکینگ خودرو
آرامگاه ابراهیم پورداوود این روزها حال خوشی ندارد. ترک‌های عمیق بر دیوارهای بنا و پوسیدگی گسترده، نشانه‌هایی از بی‌توجهی و نبود عملیات مرمت هستند. علاوه بر این، محوطه بیرونی آرامگاه به پارکینگ خودروهای شخصی تبدیل شده و ورودی آن به روی بازدیدکنندگان بسته است.
این در حالی است که آرامگاه می‌توانست محلی برای بازدید علاقه‌مندان به تاریخ، فرهنگ و گردشگران باشد و نام این ایران‌شناس بزرگ را بیش از پیش در ذهن مردم ثبت کند.
غفلت از میراث فرهنگی و علمی
آرامگاه پورداوود نمادی است از آنچه ایران می‌توانست در معرفی چهره‌های فرهنگی خود انجام دهد اما نکرد. این مکان، بیش از یک بنای تاریخی، مکانی است برای بزرگداشت یکی از چهره‌های علمی که هویت ایرانی را به جهانیان معرفی کرد.
نبود برنامه‌ای منسجم برای مرمت، حفاظت و استفاده بهینه از این بنا، گواهی بر مدیریت ضعیف میراث فرهنگی کشور است. اگرچه این آرامگاه در فهرست آثار ملی ثبت شده، اما بدون تخصیص بودجه و اهتمام جدی، این ثبت تنها عنوانی بر کاغذ باقی خواهد ماند.
میراث ایران‌شناسی در خطر فراموشی
تخریب تدریجی آرامگاه پورداوود، تنها نابودی یک بنا نیست؛ بلکه زوال بخشی از هویت ملی و فرهنگی ماست. این وضعیت، زنگ هشداری برای سایر آثار تاریخی و فرهنگی است که ممکن است به دلیل بی‌توجهی و عدم نگهداری، به سرنوشت مشابهی دچار شوند.
از مرمت تا تبدیل به مرکز فرهنگی
برای جلوگیری از تخریب بیشتر آرامگاه و پاسداشت نام ابراهیم پورداوود، اقدامات زیر ضروری است:
1. مرمت و بازسازی فوری: تخصیص بودجه برای ترمیم ترک‌ها و پوسیدگی‌های بنا.
2. تبدیل به مرکز فرهنگی: استفاده از آرامگاه به‌عنوان مرکزی برای آشنایی با آثار و خدمات پورداوود و برگزاری نشست‌های علمی و فرهنگی.
3. ایجاد محوطه مناسب: ساماندهی فضای اطراف بنا و جلوگیری از استفاده غیرمجاز به‌عنوان پارکینگ.
4. اطلاع‌رسانی و آموزش عمومی: آگاهی‌بخشی به مردم درباره اهمیت این آرامگاه به‌عنوان بخشی از تاریخ ایران‌شناسی.
پیش از آنکه دیر شود
آرامگاه ابراهیم پورداوود، به‌عنوان نمادی از دانش و ایران‌شناسی، در حال نابودی است. اگر امروز اقدام جدی صورت نگیرد، نه‌تنها این میراث ارزشمند از دست خواهد رفت، بلکه نام و خدمات این چهره برجسته نیز در سایه فراموشی فرو خواهد رفت. وظیفه همگان است که برای حفظ این میراث فرهنگی و علمی، از بی‌توجهی دست برداریم و به آینده‌ای روشن‌تر برای تاریخ و هویت خود بیندیشیم.
انتهای پیام
-
- تهدید مشاغل بومی و سنتی در استانهای خوزستان و هرمزگان: شرکتهای بزرگ مقیاس هوشمند در کانون انتقادها
-
- شکایت از روزنامهنگار به دلیل انتشار مطالب انتقادی درباره پالایشگاه بندرعباس
