۱۷ دانش‌آموز روستای سرتیتکن از مناطق کوهستانی جاسک سه ماه است که از وجود معلم بی‌بهره‌اند. این مسئله بار دیگر اهمیت رسیدگی فوری به کمبود نیروی انسانی در مناطق محروم را برجسته می‌کند.
معلمانی که نیستند، دانش‌آموزانی که سرگردان‌اند
روستای سرتیتکن، از توابع شهرستان جاسک، با جمعیتی کوچک اما پراهمیت از دانش‌آموزان، بیش از سه ماه است که به دلیل نبود معلم، کلاس‌های درس خود را تعطیل کرده است. این دانش‌آموزان، که آینده آنان وابسته به آموزش و پرورش است، اکنون روزهای خود را بدون یادگیری سپری می‌کنند. این وضعیت نه تنها خانواده‌ها را نگران کرده، بلکه سوالات بسیاری را درباره نحوه توزیع منابع انسانی در نظام آموزشی کشور برانگیخته است.
عدالت آموزشی یا وعده‌ای تحقق‌نیافته؟
مشکل کمبود معلم در مناطق محروم، به ویژه در مناطقی مانند جاسک، یکی از چالش‌های دیرینه آموزش و پرورش در ایران است. هرچند همواره بر ضرورت عدالت آموزشی تأکید شده است، اما نبود زیرساخت‌ها، فاصله جغرافیایی و مشکلات اقتصادی، دسترسی کودکان مناطق دورافتاده به معلم را با دشواری مواجه کرده است. این وضعیت در سرتیتکن به گونه‌ای است که دانش‌آموزان نه تنها از تحصیل بازمانده‌اند، بلکه با گذشت زمان، علاقه خود به آموزش را نیز از دست می‌دهند.
راهکارها چیست؟
برای حل این بحران، نیاز به تدابیر فوری احساس می‌شود. استخدام معلمان بومی، فراهم کردن مشوق‌های شغلی برای معلمان غیربومی، و ایجاد امکانات بهتر در مناطق محروم، می‌تواند بخشی از راه‌حل باشد. علاوه بر این، بهره‌گیری از فناوری‌های نوین آموزشی نظیر کلاس‌های آنلاین و آموزش از راه دور می‌تواند به کاهش اثرات این کمبود کمک کند.
وضعیت روستای سرتیتکن تنها یک نمونه از مشکلات گسترده‌تر در نظام آموزشی مناطق محروم کشور است. اگرچه آموزش و پرورش یکی از ارکان توسعه پایدار محسوب می‌شود، اما کمبود معلم در مناطقی چون سرتیتکن، زنگ خطری جدی برای آینده نسل جوان این مناطق است. اقدام فوری و برنامه‌ریزی دقیق برای رفع این معضل، ضرورتی انکارناپذیر است که نمی‌توان بیش از این به تأخیر انداخت.
انتهای پیام
-
-
-
- نارضایتی عمومی و انتقادات به دولت؛ مردم خواهان تغییر رویکرد هستند
