شهرداری تهران به دنبال شکایت از عضو منتقد شورای شهر است

به جای پرداختن به وظایف اساسی همچون تنظیف و بهسازی شهر، شهرداری تهران و برخی مدیران وابسته آن به طرح شکایت علیه اعضای منتقد شورای شهر خانم سلیمانی روی آورده‌اند.

اخیراً مدیرعامل مؤسسه مطبوعاتی همشهری، محسن مهدیان، خواستار عذرخواهی نرجس سلیمانی، عضو منتقد شورای شهر شده و از عدم ورود دستگاه قضایی به این موضوع انتقاد کرده است. چنین واکنش‌هایی از سوی شهرداری، به جای اصلاح کارنامه عملکردی و پاسخ به مطالبات شهروندان، به چالشی برای انتقادپذیری مدیریت شهری تبدیل شده است.

انتقاد یا شکایت؟ مسئله شهرداری تهران

انتقاد از عملکرد شهرداری و مسئولین مربوطه، بخشی از روند دموکراسی و شفافیت در مدیریت شهری محسوب می‌شود. در این راستا، اعضای شورای شهر وظیفه دارند بر عملکرد شهرداری نظارت داشته و در صورت نیاز، کاستی‌ها و نقاط ضعف را به‌طور شفاف بیان کنند. اما در مقابل، برخوردهای تند شهرداری و اقداماتی همچون طرح شکایت علیه اعضای منتقد، به نظر می‌رسد نشانه‌ای از کم‌تحملی نسبت به نقدها و ضعف در مدیریت نقدپذیری باشد.

وقتی تنظیف و بهسازی به فراموشی سپرده می‌شود

به‌جای اینکه شهرداری تهران به موضوعات اصلی و مورد نیاز شهروندان بپردازد – از جمله تنظیف، بهسازی معابر و بهبود زیرساخت‌های شهری – به مسائل حاشیه‌ای روی آورده است. در حالی که شهروندان از وضعیت نابسامان بسیاری از معابر، ترافیک سنگین، مشکلات زیست‌محیطی و ضعف خدمات عمومی گلایه دارند، واکنش‌های شهرداری به انتقادات مطرح شده از سوی برخی اعضای شورا، مسئله‌ای تازه در فضای مدیریتی شهر ایجاد کرده است.

درخواست مدیرعامل همشهری: نشانه‌ای از بحران پاسخگویی

محسن مهدیان، مدیرعامل مؤسسه همشهری، در واکنش به انتقادهای نرجس سلیمانی از عملکرد شهرداری، خواستار عذرخواهی او شد و از عدم ورود دستگاه قضایی به این موضوع ابراز ناخرسندی کرد. این موضع‌گیری نه‌تنها به بحث شفافیت و پاسخگویی آسیب می‌زند، بلکه نشان می‌دهد برخی مسئولان به جای شفاف‌سازی و تلاش برای اصلاح عملکرد، به دنبال برخورد حقوقی با منتقدان هستند.

آیا شکایت، جایگزین اصلاح عملکرد شده است؟

آنچه بیش از هر چیز نگرانی‌آور است، تمایل شهرداری و برخی نهادهای وابسته به آن برای مقابله با انتقادات به شیوه‌های حقوقی به جای پذیرش و بررسی کاستی‌های عملکردی است. چنین واکنش‌هایی می‌تواند به تضعیف اعتماد عمومی منجر شود. شهروندان انتظار دارند شهرداری و مدیریت شهری، به جای وقت‌گذاری برای پاسخ به انتقادات از طریق شکایت، به رفع مشکلات و ارائه خدمات مؤثرتر بپردازند.

انتقادپذیری؛ پیش‌شرط توسعه شهری

توسعه پایدار شهری در گرو پذیرش انتقادات، اصلاح اشتباهات و حرکت به سمت بهبود مستمر است. در این مسیر، مدیران شهری باید با انتقادها و پیشنهادهای مختلف روبه‌رو شوند و آنها را فرصتی برای رشد و پیشرفت بدانند. تلاش برای ساکت کردن منتقدان، پیامدهایی از جمله کاهش مشارکت شهروندان، افزایش بدبینی و افت اعتماد عمومی به همراه دارد.

شهر تهران به عنوان یک کلان‌شهر پرجمعیت و پرترافیک، نیازمند مدیریتی کارآمد، شفاف و پاسخگو است. اگر شهرداری به جای اصلاح مشکلات و بهبود شرایط شهر، به پیگیری شکایت از منتقدان بپردازد، نه تنها مشکلات فعلی حل نمی‌شوند بلکه چالش‌های بیشتری برای مدیریت شهری ایجاد خواهد شد. ضروری است شهرداری تهران در راستای اعتمادسازی و تعامل مثبت با اعضای شورای شهر و شهروندان گام بردارد و رویکرد خود را نسبت به انتقادات بازنگری کند.

انتهای پیام