از خانه‌ای تاریخی تا یک ویرانه
خانه آیت‌الله محمود طالقانی، واقع در خیابان نورمحمدی تهران، که روزی محلی برای رفت‌وآمد مردم و مرکز فعالیت‌های اجتماعی بود، اکنون به محلی متروکه تبدیل شده است. این خانه که در زمان شهرداری غلامرضا کرباسچی خریداری و بعدها به‌عنوان کتابخانه استفاده می‌شد، طی دو سال اخیر به بهانه مرمت تعطیل شده و از نگاه عمومی دور مانده است. با فروریختن سقف این خانه، وضعیت نابسامان آن بیش از پیش نمایان شد.
کتابخانه‌ای که به غارت رفت
طاهره طالقانی، دختر آیت‌الله طالقانی، در اعتراض به این وضعیت اعلام کرده است که کتاب‌های این خانه، که روزگاری کتابخانه‌ای عمومی بود، اکنون به‌صورت غیرقانونی سر از دستفروشی‌ها درآورده‌اند. وی تاکید دارد که این اقدام نه‌تنها امانت‌داری شهرداری را زیر سوال می‌برد، بلکه نشان‌دهنده بی‌توجهی به یک میراث ارزشمند ملی است.
خانه‌ای که ثبت ملی نشد
یکی از اصلی‌ترین مشکلات این خانه، عدم ثبت آن به‌عنوان اثر ملی است. در حالی که بسیاری از خانه‌های مشاهیر مانند خانه جلال آل احمد ثبت ملی شده‌اند، خانه آیت‌الله طالقانی همچنان از این حفاظت قانونی بی‌بهره است. این موضوع سوالات جدی در مورد عملکرد مسئولان میراث فرهنگی ایجاد کرده است. چرا چنین خانه‌ای، با این اهمیت تاریخی، از ثبت ملی و حفاظت لازم برخوردار نشده است؟
وعده‌های تحقق‌نیافته شهرداری
در سال‌های اخیر، مقامات مختلف شهری از جمله رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر تهران، بر تبدیل خانه آیت‌الله طالقانی به خانه‌موزه تاکید کرده‌اند. اما به‌رغم این وعده‌ها، هیچ اقدامی در این زمینه صورت نگرفته است. طاهره طالقانی از مسئولان شهرداری و شورای شهر می‌خواهد که به تعهدات خود عمل کنند و این خانه را به خانواده واگذار کنند، تا خودشان مسئولیت حفظ و بازسازی آن را به عهده بگیرند.
آیا حافظه تاریخی یک ملت بی‌اهمیت است؟
این خانه نه‌تنها بخشی از هویت تاریخی انقلاب اسلامی است، بلکه به‌عنوان یک مکان فرهنگی و اجتماعی نقش بزرگی در حافظه جمعی مردم ایران دارد. تخریب این خانه و عدم توجه به آن، تنها یک مکان فیزیکی را از بین نمی‌برد، بلکه بخشی از تاریخ و هویت ملی را نیز به فراموشی می‌سپارد.
درخواست خانواده و مسئولیت اجتماعی
خانواده آیت‌الله طالقانی خواستار بازگشت خانه به شرایط مناسب و استفاده از آن به‌عنوان مکانی فرهنگی هستند. طاهره طالقانی می‌گوید: «شهرداری باید امانت‌دار این خانه باشد. اگر توانایی حفظ آن را ندارد، اجازه دهد که ما خودمان از آن مراقبت کنیم.» این درخواست، نه‌تنها حق خانواده، بلکه یک وظیفه اجتماعی برای حفظ میراث ملی است.
خانه آیت‌الله طالقانی، که روزگاری محل رجوع مردم بود، اکنون به یک ویرانه تبدیل شده است. بی‌توجهی مسئولان و عملکرد ناکارآمد نهادهای مربوطه، این میراث ارزشمند را در معرض نابودی قرار داده است. آیا وقت آن نرسیده که با یک تصمیم قاطع، این خانه به مکانی درخور شأن تاریخ و فرهنگ ایران بدل شود؟
انتهای پیام
-
- تخریب کوه رحمت در حریم تخت جمشید؛ آسفالت خیابانها به قیمت نابودی میراث جهانی
-
-
