عباس نامدار، کنشگر میراث فرهنگی، از احتمال تخلفات و عدم شفافیت در این پرونده خبر داده و خواستار توجه جدی مسئولان و خبرنگاران شده است.
کشفی مهم، سکوتی مرموز
عباس نامدار، یکی از فعالان برجسته حوزه میراث فرهنگی، در اظهار نظری جنجالی اعلام کرده است که در حین اجرای پروژه آزادراه قائمشهر، مقادیر زیادی از سکه‌های داریک، از جمله ارزشمندترین آثار تاریخی ایران، کشف شده‌اند. این خبر که از منابع موثق تأیید شده، هنوز به‌صورت رسمی اعلام نشده است. نامدار معتقد است که این سکوت غیرعادی می‌تواند به ضرر تاریخ و هویت ملی کشور تمام شود.
وی با انتقاد از عدم شفافیت مسئولان، اظهار کرد: “در هرجای جهان چنین کشفی را با افتخار به اطلاع عموم می‌رسانند؛ اما اینجا، برخی افراد برای منافع شخصی و گروهی در حال نابود کردن تاریخ ما هستند.”
ردپای تخلفات؟
به گفته نامدار، این کشف ارزشمند به میراث فرهنگی شهرستان قائمشهر تحویل داده شده است. بااین‌حال، نگرانی‌ها درباره سرنوشت این آثار همچنان پابرجاست. وی تصریح کرد که تا این لحظه، هیچ اقدام مؤثری از سوی مسئولان، به‌ویژه وزیر میراث فرهنگی، انجام نشده است. به گفته وی، شکایتی از یگان حفاظت استان مازندران به دفتر وزارت میراث فرهنگی ارائه شده و انتظار می‌رود که این موضوع به‌سرعت رسیدگی شود.
فراخوان به خبرنگاران و علاقه‌مندان میراث فرهنگی
نامدار در ادامه از خبرنگاران و دلسوزان میراث فرهنگی دعوت کرد تا برای بررسی تخلفات احتمالی و مشاهده وضعیت این محوطه باستانی به قائمشهر سفر کنند. وی اظهار داشت که آماده پذیرایی و همکاری با این افراد است تا وضعیت موجود به‌صورت دقیق بررسی شود.
تحلیل یک رویداد ملی که نادیده گرفته شده است
سکه‌های داریک، که قدمت آن‌ها به دوران هخامنشی بازمی‌گردد، نه‌تنها دارای ارزش مالی بلکه از نظر تاریخی و فرهنگی نیز بی‌بدیل هستند. کشف چنین آثاری می‌توانست فرصتی برای معرفی تاریخ غنی ایران به جهان باشد؛ اما به نظر می‌رسد مشکلاتی در مدیریت و حفاظت از این میراث به چشم می‌خورد.
این سکوت خبری و بی‌توجهی مسئولان، بار دیگر پرسش‌هایی جدی درباره نحوه حفاظت از میراث فرهنگی کشور مطرح کرده است. آیا تاریخ ما قربانی منافع شخصی و کوتاهی‌های سازمانی خواهد شد؟
حفاظت از میراث، وظیفه‌ای ملی
این کشف تاریخی نیازمند توجه بیشتر رسانه‌ها و افکار عمومی است. تنها با شفافیت و نظارت دقیق می‌توان اطمینان حاصل کرد که چنین گنجینه‌هایی به درستی حفظ و به نسل‌های آینده منتقل شوند. اکنون زمان آن است که مسئولان مربوطه، به‌ویژه وزارت میراث فرهنگی، با جدیت به این پرونده رسیدگی کنند.
انتهای پیام
