از نادیده گرفتن شرایط اقتصادی مردم منطقه گرفته تا پیامدهای زیست‌محیطی و اقتصادی، ابعاد این طرح نیازمند ارزیابی و بررسی عمیق‌تری است.
جایگاه‌های سوخت، به چه بهایی؟
طرح احداث ۶۳ جایگاه سوخت جدید در زاهدان در ظاهر به‌منظور توسعه زیرساخت‌های سوخت‌رسانی و افزایش ظرفیت دسترسی به سوخت ارائه شده است. اما آیا این طرح بدون در نظر گرفتن تفاوت‌های جغرافیایی، اقتصادی و فرهنگی منطقه، می‌تواند پاسخگوی نیازهای واقعی مردم باشد؟
مشکلات اقتصادی مردم؛ سد راه موفقیت طرح
یکی از مهم‌ترین چالش‌های این پروژه، نادیده گرفتن وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم منطقه است. استان سیستان و بلوچستان یکی از محروم‌ترین استان‌های کشور به‌حساب می‌آید و با مشکلاتی چون بیکاری، فقر و ضعف زیرساخت‌های آموزشی و بهداشتی دست به گریبان است. در چنین شرایطی، آیا ساخت این تعداد جایگاه سوخت می‌تواند کمکی به بهبود زندگی مردم کند، یا تنها منابع کشور را به هدر می‌دهد؟
ناتوانی اقتصادی مردم در استفاده از خدمات جایگاه‌های سوخت
شرایط اقتصادی ضعیف مردم زاهدان، پرسش دیگری را نیز مطرح می‌کند: آیا این جمعیت، با درآمد کم و معیشتی ناپایدار، توانایی تأمین سوخت و بهره‌برداری از این جایگاه‌های جدید را دارند؟ پیش از توسعه چنین طرح‌هایی، ضروری است که سطح رفاه اقتصادی مردم ارتقاء یابد تا بتوانند از امکانات جدید بهره‌مند شوند.
چالش‌های زیست‌محیطی
از سوی دیگر، احداث و بهره‌برداری از جایگاه‌های سوخت، به‌ویژه جایگاه‌های عرضه بنزین و گازوئیل، با مسائل جدی زیست‌محیطی همراه است. ساخت این جایگاه‌ها ممکن است به آلودگی آب و خاک، و افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای منجر شود. آیا مسئولان به ارزیابی‌های زیست‌محیطی توجه کرده‌اند؟ آیا گزینه‌های پاک‌تر مانند توسعه جایگاه‌های سی‌ان‌جی به‌درستی بررسی شده‌اند؟
نگاهی به استانداردهای کشوری؛ آیا رسیدن به استانداردها کافی است؟
اگرچه رسیدن به استانداردهای کشوری هدفی ارزشمند است، اما بدون در نظر گرفتن نیازهای واقعی منطقه و چالش‌های اقتصادی و محیطی، نمی‌توان انتظار داشت که این‌گونه طرح‌ها به توسعه پایدار منجر شوند. آیا بهتر نیست که مسئولان، به جای رقابت برای رسیدن به شاخص‌های کشوری، نیازهای مردم منطقه و شرایط خاص استان را در اولویت قرار دهند؟
این طرح، با تمام ابعاد و پیامدهایش، نیازمند بازبینی و اصلاح است. بدون توجه به شرایط و نیازهای واقعی مردم، چنین طرح‌هایی نه تنها به توسعه پایدار منجر نمی‌شود، بلکه می‌تواند مشکلات اقتصادی و اجتماعی بیشتری برای مردم زاهدان به وجود آورد. توسعه واقعی، نیازمند توجه به زیرساخت‌های اساسی، نیازهای اولیه و شرایط ویژه مردم منطقه است.
انتهای پیام
