به گزارش اشکان نیوز ، بازدید مهندس عظیمیفر از بندر صادراتی ماهشهر و انبارهای توزیع فرآوردههای نفتی در حالی به پایان رسید که تأکید وی بر نوسازی زیرساختها و افزایش ظرفیتها به عنوان اولویتهای اصلی مطرح شد. اما آیا این وعدهها توان حل بحرانهای عمیق این صنعت را دارد یا صرفاً ادامهای از سیاستهای تکراری و بینتیجه خواهد بود؟
صنعت نفت ایران سالهاست که با مشکلاتی نظیر فرسودگی زیرساختها، کمبود بودجه و عدم سرمایهگذاریهای مناسب دست و پنجه نرم میکند. مهندس عظیمیفر در این بازدید با اشاره به ضرورت بازسازی زیرساختهای بندر ماهشهر، وعدههایی مبنی بر طراحی بستههای سرمایهگذاری برای بهرهبرداری بهتر از این ظرفیتها داد. اما این سوال مطرح میشود که چرا تا کنون اقدامی عملی برای این نوسازی صورت نگرفته است؟ اگر بحران فرسودگی زیرساختها اولویت بوده، چرا تنها پس از این بازدید از آن به عنوان «اولویت اصلی» یاد میشود؟
از سوی دیگر، وی بر افزایش ظرفیت بارگیری انبارهای ماهشهر تا ۴۰ درصد در کوتاهمدت تأکید کرد. این در حالی است که این صنعت با مشکلات مالی و مدیریتی جدی مواجه است. ایجاد ظرفیتهای جدید و افزایش بهرهوری بدون تأمین منابع مالی لازم و رفع موانع بروکراتیک چگونه ممکن است؟ آیا مدیران ارشد وزارت نفت، مانند همیشه، صرفاً به طرح موضوعات تکراری بسنده خواهند کرد یا اینکه این بار شاهد تحرک عملی و راهحلهای واقعی خواهیم بود؟
نکته دیگر که به آن باید توجه کرد، بحث محدودیتهای منابع و سرمایه انسانی است. عظیمیفر در سخنان خود به این محدودیتها اشاره کرد و گفت که باید به مسائل اصلی و کلانمسالهها پرداخته شود. اما تا چه زمانی میتوان این محدودیتها را بهانهای برای عدم تحقق وعدهها و برنامههای ناتمام قرار داد؟ مشکلات مالی و کمبود منابع انسانی، سالهاست که به عنوان معضلات این صنعت مطرح میشود، اما هیچ برنامه مشخص و جامعی برای حل این بحرانها ارائه نشده است.
علاوه بر این، مسئولیتپذیری مدیران در قبال این مشکلات نیز مورد سوال است. آیا باز هم شاهد وعدههایی بدون پیگیری و عدم شفافیت در اجرای پروژهها خواهیم بود؟ یا این بار واقعاً اقداماتی در راستای حل مشکلات اساسی این صنعت انجام خواهد شد؟
همزمانی این بازدید با هفته دفاع مقدس و بزرگداشت شهیدان نیز نباید بهانهای برای پوشاندن کمبودها و ناکامیها در صنعت نفت باشد. هرچند یادآوری ارزشهای دفاع مقدس اهمیت دارد، اما نباید از مشکلات واقعی که گریبانگیر صنعت پالایش و پخش نفت کشور است، غافل شد.
در نهایت، مردم و متخصصان این صنعت خسته از وعدههای تکراری و برنامههای بینتیجه، منتظرند تا این بار نه تنها شعارها بلکه اقدامات واقعی و ملموس برای بهبود وضعیت زیرساختهای نفتی و افزایش بهرهوری در این بخش کلیدی کشور شاهد باشند. آیا مهندس عظیمیفر و تیم مدیریتی او قادر خواهند بود این انتظارات را برآورده کنند؟ یا باز هم باید نظارهگر شکستهای مکرر در صنعت نفت ایران باشیم؟
انتهای پیام