مریم اطیابی: گردشگران می‌گویند جلوی محراب استند زدند و منبر گذاشتند. وسط گنبدخانه را پارتیشن زدند و زنانه- مردانه کردند.
آنها می‌گویند به میراث‌فرهنگی زنگ زدند و شکایت کردند. اما آنها فردای آن روز پیام دادند که رسیدگی می‌کنیم .
کسانی هم که در شب‌های قدر به این مسجد مراجعه کرده‌اند همین موضوع را تاکید می‌کنند!
مسجد جامع ورامین یا مسجد جمعهٔ ورامین مسجدی مربوط به دورهٔ ایلخانی و یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌های شهر ورامین است. ساخت مسجد در دورهٔ سلطان محمد خدابنده آغاز و در دورهٔ پسرش، ابوسعید بهادرخان در ۷۲۲ ه.ق به پایان رسید.
آشفتگی بصری ، نصب بنر،استند، بلندگو، تلنبار صندلی‌ها یا وسایل مورد نیاز ، پرتاب فشفشه در اعیاد و روزهای خاص در مساجد تاریخی فقط مختص مسجد تاریخی ورامین نیست و بسیاری از مساجد تاریخی با این معضل مواجه هستند.
اما مهم‌ترین مساله این است سایر کشورهای اسلامی با مساجد مشهور همانند کویت، عمان، امارات، مالزی،تایلند، اندونزی،پاکستان، عربستان، فلسطین، سوریه، لبنان، مراکش، مالی، مصر، تاجیکستان، آذربایجان، ارمنستان، ترکیه یا کشورهایی همچون اسپانیا، روسیه و…با مساجد تاریخی خود چگونه رفتار می‌کنند؟
قطعا کارکرد اصلی مسجد گزاردن نماز و عبادت است و مهم‌ترین الویت آن اما آیا در هیچ مسجدی در جهان گردشگر حضور نمی‌یابد؟ اصلا صرف حضور گردشگر هیچ، نباید یک پروتکل برای تفاوت بهره‌گیری از مساجد تاریخی با مسجد تازه تاسیس وجود داشته باشد؟ نباید هیات امنا و نمازگزاران بدانند که تفاوت است بین مسجد ۱۰۰۰ ساله، ۷۰۰ساله، ۵۰۰ساله، ۲۰۰ ساله و مسجد معاصر. نمی‌توان با هر فرکانسی صدای بلندگو را بلند کرد، هر جایی میخ زد، هر جایی بنر نصب کرد، هرجایی لوله‌کشی و نورپردازی کرد؟ آیا سبقه تاریخی این مساجد پیشانی گنجینه هنر، معماری و مذهب در ایران نیست؟
مساجد تاریخی کشورهای همسایه و گردشگر‌پذیر یکی از بهترین الگوهای حضور گردشگران و نمازگزاران در مساجدی است که هم به دلیل تاریخی بودن مورد بازدید علاقه‌مندان قرار می‌گیرد هم کارکرد اصلی خود یعنی عبادت را دارد و دست برقضا با استقبال نمازگزاران و گردشگران هم مواجه است.چرا در این کشورها چنین آشفتگی و بدسلیقگی دیده نمی‌شود؟! چرا هم نمازگزاران راضی هستند هم گردشگران؟
چرا هیات امنای برخی مساجد تاریخی ایران حضور گردشگر را فرصت نمی‌بییند و بیشتر به چشم مزاحم به آنها نگاه می‌کنند؟!تصویرسازی مهم‌ترین ابزار تبلیغ است. مساجد تاریخی چه تلاشی برای تصویرسازی مثبت بین مخاطبان و گردشگران خود دارند؟
یادآوری این نکته بسیار ضروری است طی یکی دو سال آینده قرار است پرونده‌ای از مساجد ایرانی تهیه و راهی یونسکو شود و این مساجد به ثبت جهانی برسند. آیا مسجد جامع ورامین با آن همه هنر و زیبایی نباید در زمره این فهرست قرار بگیرد؟ آیا با این همه دخل و تصرف و زدن میخ و بنر و لوله کشی گاز و … و چنین هیات امنایی، اصلا فرصتی هم نصیب این مسجد فاخر که پیشانی تاریخ ورامین است، می‌شود؟!
نکته دیگر سکوت اداره میراث ورامین در مقابل این اقدامات است. حضور کسی که ایران‌شناسی خوانده، قرار بود برای میراث ورامین یک فرصت باشد! چه شده؟! این همه اتفاق ظرف همین مدت در مسجد جامع ورامین و سکوت میراث ورامین و میراث استان تهران چگونه توجیه‌پذیر است؟!
چرا نمازگزاران در دو یال مسجد ورامین نماز نمی‌خوانند؟ چرا منبر و … به یکی از این یال‌ها منتقل نمی‌شود و دقیقا در فاخرترین قسمت مسجد که به ضرس قاطع دیگر کسی وجود ندارد که بتواند آن محراب و گچ‌بری‌ها و آجر‌تراشی را حتی به درستی مرمت کند، باید متمرکز شوند.
از سویی از دوره وزارت مونسان تا دوره وزارت ضرغامی گفته شده که میراث فرهنگی و اوقاف با هم تفاهم‌نامه امضا کردند! اما ظواهر امر نشان می‌دهد این تفاهم‌نامه بیشتر یک طرفه بوده به این معنا که هیات امنا و مسئولان مساجد تاریخی و مقابر امام‌زادگان و گورستان‌های تاریخی هر کاری دوست دارند انجام بدهند و میراث فرهنگی صرفا ناظر باشد و برایشان کف مرتب بزند!
اقایان عزت الله ضرغامی، حجت الاسلام محمدابراهیم رییس امور مساجد،حجت‌الاسلام سیدمهدی خاموشی، رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه از هر منظر که به موضوع نگاه کنید ضروری است امور مساجد ، اوقاف و میراث فرهنگی برای حفظ هویت تاریخی- فرهنگی – مذهبی مملکت با هم تفاهم کنند.
چرا ما نمی‌توانیم بین حضور نمازگزاران و گردشگران بین مرمت و بهره‌برداری از اماکن مذهبی تاریخی تعامل و تعادلی ایجاد کنیم؟
انتهای پیام
-
-
-
-
