مجتبی گهستونی: ضرورت دارد که متولیان وزارت میراث‌فرهنگی و اداره کل میراث‌فرهنگی خوزستان درباره شرایط محوطه «کول فرح» چاره‌اندیشی کنند.
شهرستان ایذه به واسطه داشتن بناها و محوطه‌های مهم به موزه «روباز نقش برجسته‌ها و سنگ نوشته‌های ایران» معروف است و به همین دلیل هم سال‌هاست که در لیست رزرو شده برای حضور در فهرست میراث جهانی قرار دارد.
اگر هر بار که به بازید از بناهای تاریخی این شهر می‌روید، برای خود شاهدی از وضعیت آثار تاریخی آن نشانه بگیرید، در بازدید بعدی شاهد فرسایش شدید برخی سنگ‌نگاره‌ها و سنگ‌نوشته‌ها یا حفاری‌ها هستید، در واقع تعرض به هر شکلی در این بناها و محوطه‌ها به چشم می‌آیند.
در روزهای گذشته وجود احشامی که در سایه‌سار نقش برجسته شماره پنج کول فرح جولان می‌دادند علاوه بر اینکه مانع بازدید گردشگر می شود، وجود فضولات حیوانی و برخی آسیب‌های طبیعی، حیوانی و انسانی این محوطه را در معرض خطر قرار داده است.
محوطه باستانی کول فرح با نقش‌برجسته‌هایی از دوره ایلامی، محوطه‌ای بزرگ است که حضور یک نیرو یک نگهبان شبانه‌روزی در آنجا به مانند یک شوخی است. این محوطه به مانند نیایشگاه اشکفت سلمان فاقد بلیت فروشی است و انگیزه چندانی برای مراقبت از آنها وجود ندارد.
با وجود همه کوشش‌هایی که کارمندان پایگاه میراث‌فرهنگی آیاپیر و اداره میراث‌فرهنگی شهرستان دارند اما به گواه همه بازدیدکنندگان از میراث‌فرهنگی شهرستان ایذه به شکل شایسته‌ای مراقبت نمی‌شود.
تصویرهای منتشر شده همراه این گزارش مربوط به بازدیدهای اخیر از محوطه کول فرح است که در اوج بازدیدها از این محوطه بسیار مهم با وجود چندین کتیبه و صد‌ها نقش برجسته تهیه شده است. اما به گواه ده‌ها بار بازدید خود از کول فرح و حتی اشکفت‌سلمان، شاهد ضعیف‌ترین شکل حفاظت بوده و هستم و دلیل آن به خاطر بی‌انگیزه‌گی نیروها، کمبود نیرو، کمبود امکانات، نبود آموزش‌های کافی محلی، وجود برخی اختلاف‌ها بین اداره میراث‌فرهنگی شهرستان و پایگاه آیاپیر و برخی تعارض‌های منفعتی محلی است. در این میان بیشترین تقصیر، متوجه وزارت میراث‌فرهنگی است که بدنه چابکی ندارد.
انتهای پیام
-
-
-
-
