مریم اطیابی: وزارت میراث فرهنگی در توجیه فروش دو کاروانسرای آهوان و انوشیروان که کارشناسان مستقل معتقدند به دلیل ثبت جهانی، نفیس منحصر به فرد بوده و قابلیت فروش ندارد ضمن توضیحات پر تفصیل و پر سفسطه در بخشی از جوابیه خود به رییس مرکز پژوهش‌های مجلس که خواستار توقف این فروش شده بود، آورده است:
«کنوانسیون میراث جهانی، نگاه و توصیه مالکیتی به آثار ثبت جهانی ندارد و ورای وضعیت حقوقی مالکیت آثار، آنرا متعلق به مردم می‌داند و برای دولت‌ها نقش حمایتی و حفاظتی قائل است و کافی است که محرز شود مالکین آثار همراهی لازم را برای حفاظت و احیا بعمل می‌آورند. نظیر نمونه‌ای از میراث صنعتی، کارخانه‌ای در هلند «Van Nelle Factory» که در سال ۲۰۱۴ به ثبت جهانی رسیده و مالکیت آن متعلق گروه ویرگاتا «Virgata Group» است.»
ضمن یادآوری این موضوع که به دلیل کاهش جرم و جنایت در هلند، زندان‌های این کشور خالی و تبدیل به هتل شده است باید ابراز خرسندی کرد که مسئولان میراث فرهنگی اینقدر اوضاع خود را مساعد می‌بینند که به چنین قیاسی دست می‌زنند.
صد البته که :
۱⃣ ما هلند زندگی می‌کنیم برای همین کلیه کارشناسان و متخصصان باستان‌شناسی ، حفاظت و مرمت، موزه‌داری،معماری، تاریخ، گردشگری و صنایع دستی و پژوهش هنر را کنار می‌گذاریم و هر‌چه مدیر با مدارک تحصیلی و سوابق کاری نامربوط است بر مسند مدیریت اداره کل‌های میراث فرهنگی استان‌های مختلف می‌نشانیم.
۳⃣ما هلند زندگی می‌کنیم برای همین به جای سپردن کاوش به باستان‌شناسان و تشخیص علمی آنها که محوطه باستانی هست یا نه به حفاری‌های پر حاشیه و اعتقادات افسانه‌باوران رو می‌آوریم و در آخرین نمونه کاخی را اینقدر می‌کنیم تا به چاه برسیم!
۳⃣ ما هلند زندگی می‌کنیم برای همین مشاوران موزه‌هایمان را کارگردانان فیلمساز انتخاب می‌کنیم و سطح تنش در موزه را آنقدر بالا می‌بریم که هر روز موزه سر تیتر اخبار منفی باشد و تازه با دادن بیانیه‌های مختلف همه این اقدامات را به جریان سیاسی منفعت طلب از حوزه میراث نسبت می‌دهیم!
۴⃣ما هلند زندگی می‌کنیم برای همین یک شبه تصمیم می‌گیریم مدیران متخصص را حذف کنیم و اداره کل امور موزه‌ها و دفتر ثبت آثار را به نامتخصصان بسپاریم.
۵⃣ما هلند زندگی می‌کنیم برای همین وزارتخانه‌های دیگر به خود اجازه می‌دهند مهم‌ترین وظیفه ما یعنی تعیین حرائم را به نام خود بزنند و با فشار کل رسانه‌ها و کارشناسان و وزیر و… این قانون تغییر کند.
۶⃣ ما هلند زندگی می‌کنیم برای همین مدیر پایگاه‌های ثبت جهانی و ملی ما با تفویض اختیار کامل به استان‌ها به اندازه یک ماشین امضا هم قدرت تصمیم‌گیری در مراکزی چون استانداری، شهرداری، شورای شهر و…. ندارند و رسما مدیران سفارشی و ناآگاه و نامتخصص اداره کل‌ها برای آنها تصمیم می‌گیرند.
۷⃣ما هلند زندگی می‌کنیم برای همین با تفویض اختیار به استان‌ها تنها چیزی که اهمیت ندارد میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است و مهم کسب رضایت استانداران، فرمانداران ، نمایندگان مجلس استانی برای نشستن بر اریکه منصب است نه حفاظت از هویت ملی یک مملکت.
۸⃣ما هلند زندگی می‌کنیم برای همین سرمایه‌گذاران پولدار ما هر روز سر تیتر رسانه‌ها هستند و دیگر ۲-۳ هزار میلیارد برایشان پول خرد است و خودشان و فرزندان و همسران و نوه‌هایشان چمدان بسته راهی کانادا هستند.
۸⃣ما هلند زندگی می‌کنیم برای همین حیاط خلوتی در وزارتخانه میراث فرهنگی به نام صندوق احیا درست می‌کنیم که کارش اجاره دادن بناهای تاریخی باشد و هر چه آدم بی‌ربط است به آنجا وارد می‌کنیم تا آنجا سکوی پرشی باشد برای پست‌های بالاتر و این آدم‌های ناکارشناس در دوران‌های بعدی از کارشناسان ۲۰-۳۰ ساله وزارتخانه متخصص‌ترند و لذا واجب است پست بگیرند و همین‌ها تصمیم می‌گیرند که اثر ثبت جهانی نفیس منحصر به فرد نیست!
۹⃣ ما هلند زندگی می‌کنیم با این تفاسیر اصرار عجیبی داریم که به جای خرید یا تهاتر یا تغییر قانون به نفع نفایس ملی و نفایس منحصر به فرد و تشکیل کمیته نفایس، نقش دایه مهربان‌تر از مادر را برای ستاد اجرایی بازی کنیم و حتی اگر آنها هم دیگر تمایلی به فروش میراث فرهنگی مملکت ندارند ما با نوشتن بیانیه‌های پی در پی و آسمان و ریسمان به هم بافتن آنها را وادار کنیم تا به کمترین قیمت ممکن به اثاری که متعلق به ایرانیان و جهانیان در تمام اعصار است چوب حراج بزنند و به هیچ وجه هم کوتاه نیایم .بالاخره الکی که نیست پیدا کردن سرمایه‌گذار ۳۰۰ میلیاردی برای کاروانسرا از نان شب هم برای میراثیان واجب‌تر است.
🔟ما هلند زندگی می‌کنیم برای همین حتی اگر ارگان و نهادی مانند مرکز پژوهش‌های مجلس هم دلش به حال آثار بسوزد برایش جوابیه می‌فرستیم و به جای پیدا کردن گپ‌های قانونی و درخواست از مجلس برای رفع آن تازه به سایر ارگان‌ها و نهادها و سازمان‌ها راهکار نشان می‌دهیم چگونه هر چه سریع‌تر آثار خود را بفروشند.
و اما ما با افتخار ایران زندگی می‌کنیم. با همه سختی‌ها و کمبودهایش برای حفظ داشته‌ها، فرهنگ، تاریخ، هنر و هویت ملی‌اش تلاش می‌کنیم و نیازی هم به الگو گرفتن از کشورهای دیگر نداریم.چون ما هم قانون عتیقات سال ۱۳۰۹ را داریم هم اساس‌نامه وزارت میراث فرهنگی دهه ۶۰ را و کلی قانون دیگر که گوشزد می‌کند میراث فرهنگی اموال عمومی است و متعلق به کل ملت ایران و البته که نفیس منحصر به فرد هم قابل فروش نیست.
انتهای پیام
