شوربختانه این خانه به دلیل اهمال و بی‌مسئولیتی مخروبه شده و به حال خود رها شده است. اکنون در اقدامی عجیب، میراث فرهنگی ناتوان و کارنَدانِ بروجرد در
ناحرفه‌ای‌ترین شکل، اقدام به سیمان کردن دیوارهای این بنا کرده است و از طرفی ایرادتراشی و مزاحمت برای همسایگان معمول داشته و سبب رشدنیافتگی منطقه «ناسکدین» و مناطق قدیمی شهر شده است.
در نزدیکیِ این بنا زمین بزرگی وجود دارد (حدود هزار متر) که از ویران شدن چند خانه پدید آمده و به دلیل سختگیریهای نادرست ِمتولی ناتوان میراث، کسی حاضر به سرمایه گذاری درآنجا نیست و این زمین که چند وقتی است دیوارکی برایش کشیده‌اند جایگاه معتادان و دزدان شده و شبی نیست که درمنطقه دزدی نشود. ازاین دست خانه‌ها و ویرانه‌ها در منطقه قدیمی شهر بروجرد پرشمار است و چشم انداز ناخوشایندی برای هر کسی به وجود آورده است و نمادی از رشدنیافتگی شهر شده است.
آثار تاریخی بروجرد حال و روز خوبی ندارند و یکی از دیگری خوارتر و نزارتر است. از جمله وضعیت مسجد جامع و مسجد سلطانی که دردناک و استخوانسوز است وآه از نهاد آدمی برمی‌آورد.
میراث فرهنگی این شهر قدیمی نتوانسته است میان لزوم پاسداشت این آثار و بایستگی توسعه ی شهری، تعادلی پدید آورد ازاین رو هم آثار تاریخی روبه نابودی کامل هستند (زیرا بودجه‌ای برای نگهداری از آن‌ها صرف نمی‌شود) و هم این منطقه مهم از شهر، از توسعه و پیشرفت و بهداشت بازمانده است و بوی تعفن فاضلاب در کوچه ها هر شهروندی را می آزارد چه برسد به گردشگری که بخواهد به این دست مناطق سربزند.
دراین باره سخن و درددل بسیار است، دراین راستا باز هم خواهیم گفت، بدان امید که گوشی برای شنیدن باشد و دستی برای برآوردن.
شهاب بروجردی / فعال میراث فرهنگی
انتهای پیام
