تئاترشهر در تقاطع دو خیابان مهم شمالی جنوبی ولی عصر و شرقی غربی انقلاب قرار گرفته است؛ چهارراهی بسیار مهم هم از بُعد تاریخی شهر و هم از بعد فرهنگی آن. کافیست به شرایط این دو خیابان با دقت بیشتر و از دیدگاه شهر سازی نگاه کنیم تا اهمیت و جایگاه بنای تئاترشهر در این مکان بیشتر روشن گردد.
برای شکل گیری یک خیابان ساختمانهای طرفین مهمترین عناصر شکل دهنده آن هستند که با سایر عناصر از جمله کف سازی، مبلمان شهری و عناصر طبیعی درخت و گل و گیاه منظر کلی خیابان را می‌سازند، اما در شکل گیری این دو خیابان چندین بنای مهم و معروف وجود دارد که به عنوان مقصد و هدف در ابعاد فرهنگی، تاریخی و گردشگری مطرح هستند. در راستای خیابان ولی عصر میدان راه آهن، چهارراه ولی عصر که تئاتر شهر از هدف‌های اصلی آنست، میدان ولی عصر ، میدان ونک و میدان تجریش که از اهداف و مقصد های مهم و اصلی آن امامزاده صالح و مسیرهای منتهی به کاخ سعدآباد و دربند است و در خیابان انقلاب، میدان آزادی، میدان انقلاب، میدان فردوسی و میدان امام حسین، این اهداف ارزش‌هایی را همراه خود و یا در پیرامون خود به عنوان قطعات ارزشمند شهری دارند که علاوه بر عملکرد خاص، ویژگیهای منظری و تاریخی فرهنگی نیز به محدوده قرارگیری و در ابعاد وسیع تر به کل شهر می‌بخشند، که در مورد خیابان انقلاب می‌توان به برج آزادی، دانشگاه شریف، بنای وزارتخانه میراث فرهنگی، دانشگاه تهران، تئاتر شهر، مجسمه و میدان فردوسی، و در نهایت میدان امام حسین و مسجد واقع در شمال‌غربی آن کار استاد لرزاده را اشاره کرد که در جریان اتفاقاتی که برای این میدان افتاد توجهی به منظر این میدان نشده است و شواهد و قراین حکایت از آن دارد که این طرح با تاکید بر مطالعات لازم در خصوص سوابق میدان و ارزش‌های موجود آن هماهنگی و هم‌خوانی ندارد ضمن اینکه میدان را که مکان گشایش و تلطیف است به زمخت ترین شکل ممکن محصور کرده اند.
حال باید دید آیا مطالعات لازم از این منظر به تئاترشهر شده است تا رفتاری که با میدان امام حسین شد دوباره تکرار نشود، ضمن اینکه تئاتر شهر با توجه به شکل ظاهری خود به عنوان یک یادمان یا مونومان شهری بسیار مهم در این مکان ایفای نقش میکند و اهمیت آن از این وجه کمتر از برج آزادی نیست.
انتهای پیام
