بنای باستانی و بسیار ارزشمند نامدار به «تختِ گُوهر» که یادگاری از دورۀ هخامنشیان است، روزگار غم باری را پشت سر می گذارد و به دست فراموشی سپرده شده است.
،«تختِ گُوهر» که به تختِ رستم نیز پرآوازه است نام برجای مانده از بنایی است که در اَوایل دورۀ هخامنشیان برپا شده و آن گونه که از شواهد باستان شناختی و مِهرازی (معماری) و پژوهش های تاریخی برآمده، بنایی نیمه تمام بوده که به اَنگیزه های گوناگون، هیچ گاه در زمان خود به گونۀ کامل ساخته نشده است. اما برجای مانده های این بنای باستانی و تاریخی از دیدگاه پژوهش ها و مطالعه های باستان شناختی، هنر، تاریخ اجتماعی و مِهرازی دارای اَهمیت بسیار فراوانی است و نزد کارشناسان و پژوهندگان از جایگاه ویژه ای برخوردار است. با این همه، بنای نامدار به «تختِ گوهر» یا تخت رستم از وضعیت حفاظتی و نگهداری خوبی برخوردار نیست و روزگار غم باری را پشت سر می گذارد و به دست فراموشی سپرده شده است.
اما رِخنۀ فراوان عوامل بیولوژیکی (گُل سنگ ها) در درون سنگ های بنای «تختِ گُوهر» یادگار هخامنشیان را در سراشیبی نابودی قرار داده است و اَنبوه گیاهان خودرو و علف های هرز در پوسته و بدنۀ بلوک های سنگی سبب فرسودگی و پوسیدگی سنگ ها شده است. همچنین برجای ماندن زباله های اَندک بازدیدکنندگان و دست درازی های سودجویان به بنای «تخت گوهر» از دیگر دشواری های یادگار هخامنشیان به شمار می آید.
انتهای پیام
