مهیار کریمی «راهنمای گردشگری»: یک بازدیدکننده در مسیری که از خودرو پیاده می‌شود تا به جلوی پلکان اصلی تخت‌جمشید می‌رسد، غیر از شکوه ویرانه‌های تخت‌جمشید مقدار قابل توجهی ماسه و نخاله‌های ساختمانی میبیند که در آنجا ریخته شده است. به گفته کارکنان، این مصالح و نخاله‌ها مربوط به کارهای محوطه‌سازی در زمستان سال قبل می‌باشد و هنوز اقدام به جمع‌آوری و خارج کردن آنها را از کنار مسیر ورودی تخت جمشید نشده است.
مسیر بازدید در درون تخت‌جمشید گاهی با کف‌فرشهای چوبی و به منظور حفاظت پوشیده شده است. تعدادی از این چوبها دچار فرسودگی زیاد شده و در برخی موارد میخهای آن شکسته و بیرون زده است. گردشگر حین نگاه کردن به نقوش سنگی باید بخشی از حواسش را به زیر پای خود بدوزد که پایش در سوراخ‌های چوب فرو نرود و زمین نخورد. در مواردی هم که چوبی وجود ندارد بستر اثر بسیار مواج است و آسودگی تماشا و پیاده روی را سلب می‌کند.
در مواردی شیشه‌های محافظ دیوارها و نقوش، بخاطر بارندگی و خاک‌گرفتگی آن‌قدر کثیف هستند که مانع عکاسی و یا لذت بردن گردشگر از تماشای اثر می شود. آیا چنین مکان مهمی نیروهای مخصوصی برای تمیز کردن و نگهداری این شیشه‌ها ندارد و مدیریت آن متوجه چنین موضوعی نیست؟
حضور سگ‌های ولگرد و تکیده در این مجموعه که معمولاً در حال استراحت در زیر سایه‌بانها و کنار دیوارها یا در حال پرسه زدن هستند موضوع دیگریست که چهره ناهنجاری دارد و باعث ترس گردشگران خصوصاً کودکان می شود. رفع این معضل از طریق مشاوره با انجمن‌ها یا مراکز حمایت و نگهداری حیوانات امکان‌پذیر است.
رنگ‌پریدگی و ریختگی رنگ ستون‌ها و نمای بالای سرستون‌ها در ساختمان موزه تخت جمشید هم چهره ناخوشایندی دارد و برطرف کردن آن دشوار نیست.
انتهای پیام
