کاخ تاریخی «کیامرث» در شهر فورگ داراب نفس هایش به شماره افتاده و واپسین روزهای زیست خود را سپری می کند و به تلی از خاک و قلوه سنگ تبدیل شده و با مرگ دست و پنجه نرم می کند.
قصر یا کاخ می نامندش،ولی چه تفاوتی دارد که او را چه خوانند هنگامی که، صدای فریادهایش را کسی نمی شنود یا نمی خواهد که بشنود.کاخ تاریخی «کیامرث» یا آن گونه که بومی ها می نامند «کیومرث»،دیگر چیزی جز تلی از خاک و قلوه سنگ نیست.بهار سال ۱۳۹۸خورشیدی بود که باران بخشی از این بنا را فرو ریخت تا هشداری باشد برای مسولان شهری و استانی و میراث فرهنگی.اما این بار هم، همانند همیشه پس از وعده و وعیدها و خبرسازی ها از کنارش گذشتند و آن را رها کردند تا زودتر به ویرانه ای تبدیل شود و از چهره تاریخ و صفحه روزگار حذف، بلکه از شر آن رهایی یابند!
کاخ «کیامرث» یکی از بناهای ارزشمند با معماری ویژه و بی همتای شهر فورگ است در جاده قدیم داراب به بندرعباس. ارزشمندی این بنا از آن جهت است که معماری بنا قابل سنجش با آثار دوره ساسانی و برگرفته از این دوره است. برخی تاریخ ساخت بنا را به دوره صفویه نسبت می دهند.ولی در پرونده ثبتی آن در اداره میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی استان با نام بنایی مربوط به اواخر دوره قاجاریه یاد شده است.کاخ «کیامرث» را خانه ای وابسته به خان های بومی منطقه می دانند که به سبب ویژگی های معماری و ثبت یادمان های تاریخی و فرهنگی به ثبت ملی رسیده و در میان باغ ها و زمین های کشاورزی جای دارد و سدی شده برای مالکان باغ و زمین داران! آن ها نیز هرآنچه بی رحمی باید می کردند با هویت و میراث گذشتگان خویش،کردند و هیچ کوتاهی انجام ندادند!
اما درد این یادمان تاریخی همان وعده و وعیدهای مسولان شهری و به ویژه اداره میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی شهرستان داراب است که از سال ۱۳۹۸خورشیدی هر از گاهی با فشار رسانه ها،دم از جذب اعتبار و مرمت و استحکام بخشی بنا در آینده ای نزدیک می دهند،آینده ای که با گذشت چهارسال هنوز فرا نرسیده است!و بی گمان با فرا رسیدن فصل پاییز و زمستان با یک بارش باران، سراسر بنا فرو خواهد ریخت و همگی از شر آن آسوده خواهند شد. واگر جز این بود تا کنون اقدامی برای آن،بی گمان شده بود.
اکنون کاخ «کیامرث» تنهاست و واپسین روزهای زیست خود را سپری می کند تا شاید و شاید کسی پیدا شود و مرهمی باشد بر زخم های کهنه و دیرینه اش..
امروز اگر این بنای تاریخی را درنیابیم،فردا بی گمان دیراست و شرمنده تاریخ و آیندگان خواهیم بود.
انتهای پیام
