صنعت مس همه چیز را در مورد مسائل بغرنج و پیچیده مس می داند. این فلز سرخ بسیار رسانا در واقع فلزی حیاتی برای آینده است که باید برای نتیجه بخش شدن عصر انرژی سبز استخراج شود. پروژه‌های مس جدید از قبیل کاسکابل در اکوادور، پِبِل در آلاسکا و اویو تولغوی…
صنعت مس همه چیز را در مورد مسائل بغرنج و پیچیده مس می‌داند. این فلز سرخ بسیار رسانا در واقع فلزی حیاتی برای آینده است که باید برای نتیجه بخش شدن عصر انرژی سبز استخراج شود. پروژه‌های مس جدید از قبیل کاسکابل در اکوادور، پِبِل در آلاسکا و اویو تولغوی در مغولستان غالباً با مخالفت‌های جوامع محلی، تأخیرها در روند اخذ مجوزهای لازم و بالارفتن هزینه‌ها روبرو می‌شوند. صنعت مس در مواجهه با معادن سالخورده به جستجوی روشی ست که بواسطه آن بتواند مس بیشتری از عملیات‌های موجود به دست آورد—برای مثال، کودلکوی شیلی در حال برنامه‌ریزی برای ارتقاء گسترده معادن سالخورده‌اش است. با توجه به تعطیلی یا کاهش بازدهی عملیات‌ها و کنار گذاشته شدن پیش‌بینی‌های رشد اقتصاد جهانی در بحبوحه همه‌گیری ویروس کرونای جدید، هر دو سمت عرضه و تقاضای این فلز سرخ دستخوش تأثیراتی شدیداً منفی شده‌اند.
فناوری جدید لیچینگ
جِتی ریسورسز از شرکت‌های جدید تأسیس شده در ۲۰۱۴ است که فناوری‌ای به همین نام را به صنعت مس معرفی کرده، که به گفته این شرکت استحصال مس از سنگ‌های سولفیدی اولیه کم-عیاری مانند کالکوپیریت، فراوان‌ترین سنگ معدنی مس جهان، را میسر می‌سازد. جِتی، که دفتر مرکزی اش در کلرادو ست و دفاتری در سانتیاگو و ونکوور دارد از دریافت کننده‌های وجوه نقدی برنامه رشد پاک منابع طبیعی دولت کانادا برای تحقیقات بیشتر و ترغیب پروژه‌هایی ست که از «فرآیند کاراتر از لحاظ انرژی آن برای استحصال مس از سنگ‌های معدن معمولی و کم عیار، و همچنین مواد معدنی زائد و باطله استفاده می‌کنند.» بنیانگزار این شرکت سرمایه‌دار جسور ۳۱ ساله‌ای به نام مایک اوتوین است که در ۲۰۱۸ زمانی که مقیم ونکوور بود از او به عنوان یکی از رهبران تجاری «سی ساله و زیر سی ساله» مجله بی سی بیزنس نام برده شد. اوتوین می‌گوید، «در طول دهه‌ها افراد دخیل در صنعت مس در تلاش برای حل این معما بوده‌اند که چگونه می‌توان با استفاده از فناوری‌ها و زیر ساخت‌های موجود این فلز را از مواد کم عیار و باطله‌ها استخراج کرد. همواره به این نتیجه رسیده‌اند که اگر بتوان کالکوپیریت را از طریق لیچینگ مورد استحصال قرار داد به این هدف دست خواهند یافت.» جتی ریسورسز در تلاش برای دستیابی به این فناوری و فرآیند کهنه کارهای صنعت مس شامل کِن پیکرینگ، رئیس سابق بخش مس بی اچ پی، چیپ گودیر، مدیر عامل سابق بی اچ پی، تِرِوُر رِید، مدیر مالی سابق اکستراتا، جاناتان لسلی، مدیرعامل سابق بخش مس ریو تینتو و جان مکنزی، مدیرعامل سابق بخش مس آنگلو امریکن را جذب کرده است. مکنزی در یک بیانیه گفت، «شرکت‌های بزرگ معدنکاری از مدت‌ها پیش تشخیص داده‌اند که یافتن راهی برای افزایش بازیافت مس به هنگام لیچینگ سنگ‌های سولفیدی کم‌عیار باعث تغییر بسیار مهمی در اقتصاد این صنعت خواهد شد.» او افزود، «جِتی فناوری ای را ابداع کرده که این معما را به شیوه ای مقرون به صرفه و پاسخگو در برابر محیط زیست حل می‌کند.» به گفته اوتوین، فناوری لیچینگ کاتالیزوری جِتی به سراغ مسئله فنی اصلی‌ای می‌رود که مانع بازیافت تریلیون‌ها دلار بالقوه از منابع معطل مانده است.
پروژه آزمایشی پینتو وَلی
فناوری جِتی در سال جاری توسط شرکت کپ استون ماینینگ در معدن پینتو وَلی آن در آریزونا مورد آزمایش قرار گرفت. کپ استون در جولای اعلام کرد در طول نخستین سال شراکت این شرکت با جتی ریسورسز، تولید کاتد با استفاده از این فناوری دوبرابر شده است. کپ استون گفت، «معدن پینتو وَلی در عملیات دامپ لیچینگ موجود خود با استفاده از فناوری کاتالیزوری جدیداً به ثبت رسیده جتی ریسورسز صرفه اقتصادی چشنگیری برده است.» اوتوین گفت، «فناوری ابداعی ما مسئله عدم قابلیت استحصال مس از کالکوپیریت از طریق لیچینگ را، که بازده کنونی صنعت از آن صفر درصد بوده، حل کرده است.» او گفت، «وقتی عیار سنگ معدن افت می‌کند، کاربرد روش لیچینگ موجود به‌تدریج کاهش می‌یابد. سنگ معدن باید مس کافی در خود داشته باشد تا استفاده از روش لیچینگ سنتی توجیه پذیر شود. ما فرصت بزرگی را در چشم انداز خود می‌بینیم، چون تمام سنگ‌های معدن کم عیار موجود در این معادن که بخش‌های وسیعی از پایه منابع آنها را تشکیل می‌دهند و با روش سنتی غیر قابل استحصال‌اند با فناوری ما به استحصال می‌رسند.» اوتوین گفت فناوری جِتی یک «تغییر دهنده بازی» است زیرا شرکت‌های معدنکاری عموماً نمی توانند هیچ ذره‌ای از مس را با روش لیچینگ سنتی از کالکوپیریت، که ممکن است بخش عمده ای از معادن‌شان را تشکیل دهد، به عمل آورند. او گفت، «چیزی که ما ابداع کرده‌ایم یک کاتالیزور کم هزینه است که عملیات لیچینگ را تقویت می‌کند—این کاتالیزور کلیدی است که قفل لایه کالکوپیریتی را می‌گشاید و راه را برای بازیافت مس آن هموار می‌سازد. ما می‌توانیم از فناوری موجود و زیر ساخت‌های لیچینگ موجود واقع در محل معدن استفاده کنیم.» اوتوین در مورد معادنی که تلنبارهای کالکوپیریتیِ انبوهِ بی‌استفاده مانده‌ای دارند گفت فناوری جِتی می تواند بدون اینکه مجبور به تداخل در بخش‌های دست نخورده معدن شود مس آنها را بازیافت کند. اوتوین گفت، «محل‌هایی با ظرفیت ۱۰۰ هزار تا ۲۰۰ هزار تن وجود دارند که در حال حاضر با نصف ظرفیت‌شان مشغول عملیات‌اند. بخش عمده‌ای از مس از چرخه تولید خارج مانده است چون ماده اولیه مورد نیاز کارخانه با روش سنتی غیر قابل استفاده است. فناوری ما این بخش معطل مانده را مورد استفاده قرار می‌دهد و به تولید می‌رساند.» او افزود، «با این فناوری، صرفاً با استقرار آن در محل و استفاده از زیر ساخت‌های موجود و با به کارگیری مواد معدنی‌ای که از قبل در محل تلنبار شده می‌توان به نحوی مؤثر معدن مس جدیدی ساخت.»
منبع:
Mining.com
-
-
-
-
