به رسم هر ساله، امسال نیز اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و استانداری هرمزگان نخواستند از قافله سایر دستگاه‌ها و ادارات در تجلیل از خبرنگاران استان عقب بمانند. مراسمی که می‌توان گفت از جهاتی بسیار عجیب و نادر اجرا شد. شاید در هیچ برهه‌ای از تاریخ برگزاری این مراسم اینهمه شأن و جایگاه اهالی رسانه مورد هجمه و حمله قرار نگرفت.
به رسم هر ساله، امسال نیز اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و استانداری هرمزگان نخواستند از قافله سایر دستگاه‌ها و ادارات در تجلیل از خبرنگاران استان عقب بمانند. مراسمی که می‌توان گفت از جهاتی بسیار عجیب و نادر اجرا شد. شاید در هیچ برهه‌ای از تاریخ برگزاری این مراسم اینهمه شأن و جایگاه اهالی رسانه مورد هجمه و حمله قرار نگرفت.
البته مطبوعات و رسانه‌ها هم با پوشش حداقلی اخبار این نشست عجیب، پاسخ برگزار کنندگان را دادند تا دریابند که آنها حق ندارند شأن و کرامت فعالان این عرصه را نادیده بگیرند. ای کاش استانداری در این مراسم مداخله نمی کرد چراکه عالی ترین نماینده دولت در هرمزگان همواره نشان داده با اهالی رسانه تعامل دارد. حتی اگر بعضی از یارانش چنین نخواهند او احترام خبرنگاران را نگاه داشته است.
مسابقه برای تجلیل شایسته از خبرنگاران
بهتر است قبل از ورود به مسئله، برخی تلاش‌ها در راستای مراسم گرامیداشت هفته خبرنگار مورد مداقه قرار گیرد. بسیاری دستگاه‌های اجرایی و نهادها قدرشناسانه برای فعالان این عرصه سنگ تمام گذاشتند.
آغاز گر مراسم این هفته با برنامه انجمن روزنامه نگاران هرمزگان در مجموعه گردشگری، ساحلی دریایی ناروال بندرعباس بود که اعضای این تشکل یک شب رویایی را پشت سر گذاشتند. شهرداری بندرعباس رکورد تجلیل از خبرنگاران در استان را شکست و۲۲۰ فعال این حوزه را مورد تکریم قرار داد.
شیلات هرمزگان با برگزاری تور دریایی و برنامه های متنوع قدرشناسی خود را نشان داد، شرکت شهرک‌های صنعتی هم بازدید و نشست خبری اش را با شکوه و عزت برگزار نمود.
دانشگاه علوم پزشکی استان متنوع‌ترین برنامه‌ها را در دستور کار قرار داد از تست سنجش سلامت، تا مسابقات ورزشی، نشست خبری، حضور رئیس و معاونین دانشگاه در جمع اهالی رسانه با عکس‌های یادگاری بیشمار، سازمان مدیریت و برنامه ریزی هم گل کاشت و تلاش‌های خبرنگاران این حوزه را ارج نهاد.
سایر نهادها و دستگاه‌ها از قرارگاه مدینه منوره تا مرزبانی، نیروی انتظامی و بخش‌های صنعتی و تجاری بادرک درست شرایط و باور به تلاش خستگی ناپذیر خبرنگاران پای کار آمدند تا با اینگونه مراسم‌ها نشان دهند که زحمات فعالان رسانه باید ارج نهاده شود.
ماجرا چیست ؟
در حالیکه بسیج رسانه و منطقه ازاد قشم از ۱۷ مرداد برنامه تجلیل از خبرنگاران را در جزیره تهیه و اعلام کرده بودند ۲۱ مرداد جمع کثیری از فعالان رسانه‌ای استان در جزیره قشم مهمان منطقه آزاد خواهند بود، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان در اقدامی عجیب علیرغم اطلاع از این مراسم، در کمتر از ۴۸ ساعت اعلام کرد برنامه استانی تجلیل از خبرنگاران در همین روز برگزار می‌شود.
در حالیکه خبرنگاران خواستار تغییر تاریخ بودند اما درب تصمیم متولیان روی یک پاشنه چرخید تا چنین تصور شود که برگزار کنندگان فقط به دنبال برگزاری با هر شرایطی هستند. سفر به قشم از قبل اعلام شده بود.
ساعت حرکت ۱۱ و نیم ظهر و ساعت بازگشت ۱۹ (۷بعد از ظهر) قید گردید. در حالیکه تا بازگشت خبرنگاران از قشم و رسیدن به برنامه استانی حداقل یک ساعت و نیم زمان می‌خواهد و طبیعتاً زودتر از ساعت ۲۱ امکان حضور برای آنان در این مراسم نبود، متولیان ابتدا ساعت برگزاری را ۱۷ و سپس ۱۹ اعلام کرده بودند.
جمعی از خبرنگاران که در مرکز استان حضور داشته یا از شهرستان‌ها رنج سفر را تحمل کرده بودند. تقریبا بیش از ۲ ساعت منتظر ماندند تا برنامه آغاز شود. برنامه‌ای که از همان ابتدا با ناهماهنگی و ناترازی آغاز گردید.
خبرنگاران به احترام زحماتی که استانداری و اداره کل فرهنگ و ارشاد متحمل شده بودند، علیرغم خستگی سفر یک روزه به قشم، مستقیما از بندر حقانی به سالن طوبی آمدند با این امید که خستگی‌شان با تکریم شایسته جبران شود. اما اتفاقات به سمت و سوی دیگری هدایت شد و رقم خورد.
استاندار نیامد و مدیرکل فرهنگ عصبی آغاز کرد
مهدی دوستی استاندار هرمزگان که علاقه مندی‌اش را طی حضور ۲۲ ماه و یازده روزه‌اش به حوزه رسانه نشان داده و همواره اگر برنامه ریزانش مانع نشوند با سعه صدر و حوصله در جمع رسانه‌ای حاضر می‌شود این بار هم علاقه مند بود در روزی که برای برگزاری مراسم تلاش شده بود شخصا حضور یابد، اما کج سلیقگی مانع از حادث شدن چنین اتفاقی شد.
یک منبع آگاه از حضور او در محل برگزاری رأس ساعت اعلام شده خبر داد اما بدلیل تداخلی که شرح آن رفت، سالن فرهنگسرا بدون حضور خبرنگار با صندلی‌های خالی خودنمایی می‌کرد.
بهرحال دو روایت متفاوت از عدم حضور دوستی در این مراسم مطرح شد یکی اینکه صبر او به سرآمده، معاون سیاسی و جمعی از مدیران کل را روانه مراسم کرده است و دیگری یک اتفاق موجب شده او علیرغم میل باطنی نتواند در مراسم شخصا حضور یابد . بالاخره ساعت ۲۱ روز ۲۱ مرداد با اشاره مدیرکل فرهنگ و ارشاد مراسم آغاز شد و او به عنوان اولین سخنران بجای تجلیل از مقام خبرنگاران ابتدا به سراغ گلایه‌اش از تأخیر خبرنگاران رفت.
سپس از انتظاراتش گفت، تمجید و تعریف از استاندار و مدیرکل روابط عمومی، برنامه‌هایی که در دستور کار دارد را شرح داد و هشدار داد که نظارتش را جدی‌تر دنبال می‌کند. موضوعی که خبرنگاران به تعجب وا داشت اینکه جناب مدیرکل این مراسم را با شورای اداری یا نشست‌های دیگر اشتباه گرفته بود وگرنه اینجا روز خبرنگار باید از نقش خبرنگار می‌گفت.
حداقل چیزی که انتظار می‌رفت، خبرنگاران از گلایه‌ها، دل نگرانی‌ها، خاطرات تلخ و شیرین بگویند. تقریباً در همه استان‌های کشور چنین روالی حکم فرماست.
شاید نگارنده با این سبک جدید متولی فرهنگ استان ناآشناست و او خوب می‌داند که مراسمی بنام خبرنگار و بدون محور بودن آنان برگزار کند تا به استان‌های دیگر این شیوه عجیب را یادآوری نماید.
کلیپ ها ی تبلیغاتی بجای نمایش تلاش خبرنگاران
در حین برگزاری گاهی کلیپ‌های کوتاهی پخش می‌شد که به طرز ماهرانه‌ای متولی فرهنگ و ارشاد را تبلیغ می‌کرد از حضور در منزل خانواده شهید دقت و زانو زدن او مقابل والده مکرمه آن شهید رسانه، تا حضور در گلزار شهدای بندرعباس و گذاشتن شاخه گل مدیر کل با تکنیک سینمایی، از گریه‌های سوزناک حین مداحی در یک مراسم تا قدم زدن دوشادوش استاندار بیانگر تبلیغاتی بودن کلیپ‌هایی بود که نمایش داده شد.
سئوال اینجاست آیا بهتر نبود از حضور خبرنگاران در گرما و سرما بهمراه مسئولان، از سفر اهالی رسانه به بشاگرد مظلوم تا پارسیان، از همراهی فعالان عرصه در تهیه گزارش و خبر زلزله و حوادث مختلفی در که در استان رخ داد کلیپ‌ها تهیه و پخش می‌شد؟ بهتر نبود با سرهنگ رسانه محمد قره گوزلو که مدتی است بیمار است گفتگویی شود؟ بهتر نبود با فرزندان مرحومان کرمی، دبیری نژاد، علوی، آتش زبان، بشیری، زاهدپور، نعیمی و خانواده دانشور عزیز گفتگویی می‌شد و کلیپ آنان پخش می‌شد؟ آیا بهتر نبود…؟
جای پیشکسوتان در مراسم کجا بود ؟
مراسمی که به اصطلاح محوری‌ترین مراسم هفته خبرنگار قلمداد می‌شود و متولی فرهنگ و رسانه آنرا دربوق و کرنا کرده بود شاید به تلخ ترین لحظات جمعی از خبرنگاران و فعالان رسانه مبدل گشت. این سئوالات را باید طرح کرد تا بدانند تلخ ترین مراسم چند سال اخیر تحت مدیریت متولی رسانه اتفاق افتاد. ای کاش جناب استاندار که دوستی‌اش با رسانه‌ها عیان است، در چنین مراسمی مشارکت نمی‌کرد تا اذهان نسبت به او همانگونه که هست باقی بماند. اما چاره ای نیست جز طرح سئوال که گویا این در ذات ما خبرنگاران است.
۱ – جای پیشکسوتانی مانند خلیل تنیده، محمد نعمتی، حسین نارنجی نسب، رهبر امامدادی، عبدالمجید مرادی جاسک، محمد انصاری میناب، شهرزاد پروین بندرلنگه، عبدالحسین اسدپور، قاسم گلستانی پارسیان، ابراهیم کوخردی بستک، زرهی زاده سیریک، فروغ مسلم زاده، شهناز خوش، علیرضا خورشید زاده، عبدالعلی پور اشرف و… کجای این مراسم دیده شده بود. حق آنان حتی پخش یک عکس هم نبود؟
۲ – آقای مسئول از حاج قاسم کرمی، حاج ایوب دبیری نژاد، حسن آتش زبان، سید علی علوی، سعید دانشور، علی زاهد پور و قاسم دشتی چه می‌دانید؟ آیا حق اینان که عمرشان را در مسیر اعتلای رسانه هرمزگان نهادند حتی به اندازه یک ثانیه دیده شدن تصویرشان هم نبود؟
۳ – راستی دعوت از دو بزرگواری که در شکایت از اهالی رسانه شهره تشریف دارند جهت حضور در جمع مسئولان روی سن با کدام هدف صورت گرفته بود؟ حتما اطلاع ندارید هنوز برخی پیگیری‌های آنان در مراجع قضایی یا به اتمام نرسیده یا مدت زیادی از صدور حکم نگذشته است؟ به اصطلاح می‌خواستید به کسانی که در راهروهای دادگاه بواسطه شکایت این بزرگواران ساعتها معطل نشسته‌اند، بفهمانید که باد پرچمتان هواداریتان را به کدام سو می‌برد؟ آیا خبرنگاران را اینگونه تکریم می‌کنید؟
۴ – به کدامین حق نشریاتی که ضریب انتشار آنها باب میل شما نبوده حق تقدیر شدن ندارند؟ خبر دارید کاغذ گران شده، ادوات چاپ هم سر به آسمان کشیده اند؟ نمی‌توانند بهای چاپ را بپردازند اما به همان خدایی که تو می‌پرستی این‌ها خبرنگارند. آیا این انصاف است که مادر خبرنگاری جلوی دخترش اشک بریزد؟ آیا سزاوار است دختر خبرنگاری که زورش به شما نمی‌رسد مادرش را با عتاب هدف قرار دهد که چرا نامم را نخوانده‌اند؟
۵ – آقای متولی رسانه هرمزگان اگر واقعا می‌خواستید مراسمی در شأن و جایگاه خبرنگار برگزار کنید چرا یک ماه قبل، یک هفته قبل، یک روز قبل کارگروهی از خبرگان رسانه دعوت نکردید که بی‌تجربگی‌تان را یادآوری کند؟
آقای متولی رسانه، ای کاش چنین مراسمی را برگزار نمی‌کردید. به باور نگارنده شرم بهترین واژه برای بی‌احترامی هاست.
انتهای پیام