به افتخار دماوند عزیز

1- دماوند فقط نزدیک‌ترین فاصله ایران با آسمان نیست؛ دماوند فقط زیباترین، رفیع‌ترین، متقارن‌ترین و مخروطی‌ترین چکادِ وطن نیست؛ دماوند فقط الهام‌بخش‌ترین کوه در ادبیات کهن و معاصرِ این سرزمین نیست ... دماوند، هویتِ فلات پرشکوه ایران، نشانه تاب‌آوری و تمدن ایرانی و برهم‌زننده نظم جغرافیایی در کمربند خشک جهان است!

۲- ما اگر دماوند را نداشتیم، بی‌شک ما نبودیم با موجودیت امروزمان و خبری از رودخانه‌هایی چون هراز، لار، جاجرود، کرج، تجن، بابل‌رود، چشمه کیله، رود چالوس، کسیلیان، نکارود و صدها رودخانه بزرگ و کوچک دیگر نبود.

۳- دماوند واجد بالاترین درجه زیگونگی در حوزه پوشش‌های گیاهی اندمیک – انحصاری – است و مهم‌ترین عامل ایجاد ثبات اقلیمی، ادافیکی و جغرافیایی در شمال و مرکز ایران که پرجمعیت‌ترین کانون‌های استقرار ایرانیان را شامل می‌شود.

۴- چگونه دولتمردان ایرانی اگر واقعاً خود را ایرانی می‌دانند، اجازه چنین تاخت و تاز گستاخانه‌ای به دماوند را به بهانه سدسازی، جاده‌سازی افراطی، معدن‌خواری، چرای بیش از توان و حضور دسته‌های بزرگ به اصطلاح کوهنوردی می‌دهند؟ چرا نباید برای ثبت دماوند به عنوان یک میراث جهانی طبیعی آستین همت بالا زد و چرا هنوز کوهستان‌های ارزشمند و زندگی‌سازِ ما برخوردار از یک دفتر مستقل در دستگاه متولی طبیعت ایران نیست؟

۵- اگر سرانجام اجازه دهند و همایش هفدهم تیر در پلور برگزار شود، به این فرازها خواهم پرداخت؛ هرچند که اکر اجازه هم ندهند تا زنده هستم و هستیم برای دماوند و در پای او می‌ایستیم و می‌کوشیم تا مردمان بیشتری در جهان چون ما او را شناخته و عاشقِ این دیو سفیدِ پای دربند شوند …

۶- سپاس از محمد رفیعی و یاران عزیزش که این هایپرلپس پرشکوه را از پرشکوه‌ترین یادمان طبیعی ایران آفریده‌اند.

انتهای پیام

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

The Instagram Access Token is expired, Go to the Theme options page > Integrations, to to refresh it.
دکمه بازگشت به بالا