مصیبت فرهنگی جدید به نام موزه‌های ریاست جمهوری!
نخستین بار در دولت هشتم بود که نام موزه ریاست جمهوری به میان آمد و کاخ شهناز در سعدآباد تبدیل به موزه هدایای ریاست جمهوری شد. موزه‌ای که هرگز به روی عموم گشوده نشد! و هیچکس هم نگفت فایده موزه‌ای که قابل دیده شدن نباشد چیست.
به گزارش اشکان نیوز ، پیش از آن رهبری آثار دوره ریاست جمهوری خود را به موزه‌های آستان قدس رضوی سپرده بودند.
آثار دوره ریاست جمهوری مرحوم آیت‌الله رفسنجانی هم در موزه رفسنجان و منزلش نگهداری می‌شود.
اما از دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد ظاهراً هدایای ریاست جمهوری تبدیل به معضل فرهنگی شده تا اثری فرهنگی چرا که به صورت پی در پی نهاد ریاست جمهوری برای تصرف موزه هنرهای زیبا که دست برقضا آن هم در دوران ریاست جمهوری رهبری و با حضور ایشان در سعدآباد افتتاح شده، خیز بر داشته است و تا همین اواخر و در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی این ماجرا ادامه داشته است.
با پایان دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد، و تبدیل نشدن موزه هنرهای زیبا به موزه ریاست جمهوری، او تصمیم به خروج آثار موزه‌ای دوران ریاست جمهوری‌اش از سعدآباد گرفت و موضوع کامیون‌های خارج شده از ریاست جمهوری رسانه‌ای شد. بعدها او این آثار را در دیدار با سید حسن خمینی به مرقد بنیان‌گذار انقلاب اهدا کرد.
حسن روحانی هم تا همین اواخر درصدد احداث موزه ریاست جمهوری خود در موزه هنرهای زیبا بود امری که با رسانه‌ای شدن موضوع تبدیل به تغییر مکان شد و این بار نوبت موزه ارتباطات فرا رسید.
حالا در کمال تعجب خبر می‌رسد وزیران عضو کمیسیون لوایح رای داده‌اند بخشی از ساختمان تاریخی و موزه ارتباطات به موزه ریاست جمهوری تبدیل شود!
این در حالی است که طبق مصوبات قانونی از سال ۸۲ دولت مکلف است ساختمان‌های میدان مشق را که اینک در اختیار وزارت امور خارجه است تبدیل به موزه کند.
رییس جمهوری و وزاریش اگر اینقدر علاقه‌مند به کار فرهنگی هستند چرا هیچ اقدامی در این زمینه نکردند و به راحتی بخشی از ساختمان یک موزه را هم در کنار میدان مشق تصرف کردند؟ آیا قرار است هر رییس جمهوری بخشی از موزه‌های این مملکت را به نام آثارش تصرف کند؟
چرا همین وزرا و بخش حقوقی ریاست جمهوری و… یک قانون مصوب نکردند که به موجب آن کلیه اموال موزه‌ای ریاست جمهوری تحویل وزارتخانه میراث فرهنگی شود و با هزینه دولت موزه‌ای ساخته یا یک بنای تاریخی مرمت و تبدیل به موزه شود؟
در کجای دنیا یک موزه مردمی را به بهانه موزه ریاست جمهوری تصرف می‌کنند؟ آقایان وزرا و رییس جمهوری تا کنون به موزه ارتباطات رفته‌اند می‌دانند بر سر آثار آن در طی سالیان چه آمده؟ می‌دانند در گنجینه موزه ارتباطات چه آثاری وجود دارد؟ می‌دانند چند اثر دیگر در همین موزه وجود دارد که تاکنون به نمایش درنیامده است و خود موزه بیشتر از همه به فضایش نیاز دارد؟
و البته چه کسی قرار بوده معترض شود وزیر ارتباطاتی که خود سودای ریاست جمهوری دارد یا وزیر میراثی که خود همشهری رییس جمهوری است؟
چرا مجلس و دولت یکبار برای همیشه تکلیف مردم با موزه‌های ریاست جمهوری را مشخص نمی‌کنند. این گونه پیش برود هر چهار یا هشت سال یکبار وزیران یک رییس جمهوری در آخر دولتشان تصمیم می‌گیرند بخشی از یک موزه را به بهانه موزه ریاست جمهوری تصرف کنند تا آثار آن رییس جمهوری پس از پایان دولتش به نمایش درآید وزیران میراث فرهنگی هم در صف مقدم برای رییس جمهوری دست می‌زنند!
انتهای پیام
